WYJAŚNIENIE CELU WITRYN PRESELI HILLS, AVEBURY I STONEHENGE

Z tego, co zostało zbadane, wynika, że miejsce Stonehenge jest nie tylko powiązane z miejscem Avebury, ale jest również ściśle związane z miejscem Waun Mawn, które znajduje się na wzgórzach Preseli, w pobliżu wybrzeża Pembrokeshire w zachodniej Walii.

Rzeczywiście, to właśnie z tego miejsca usunięto wiele bluestones.

Co więcej, jak już wspomniano, miejsce wokół Avebury poprzedza je. Kamienie Sarsen ze Stonehenge pochodzą z West-Woods, miejsca położonego 5 km na południowy wschód od Avebury i prawdopodobnie z nim powiązanego. 

Musimy zatem zainteresować się tymi dwoma miejscami przed Stonehenge i zrozumieć ich szczególną mistykę, jeśli chcemy lepiej zrozumieć mistykę związaną ze Stonehenge, która najwyraźniej wywodzi się bezpośrednio z nich lub przynajmniej jest z nimi związana.

Oto, co można przeczytać o regionie Preseli Hills:

WZGÓRZA PRESELI

DOKUMENTALNE PODSUMOWANIE WZGÓRZ PRESELI

Wzgórza Preseli (Mynydd Preseli) są krajobrazem samym w sobie. Ostro kontrastują z otaczającym je krajobrazem. Zbudowane są z dolerytu i charakteryzują się licznymi wychodniami skalnymi w kształcie wież.

To właśnie z tych wychodni wydobyto neolityczne bluestones i topory, zwłaszcza z miejsc Carn Menyn (którego kolczasty grzbiet dominuje na horyzoncie) i Carn Alw.

Mynydd Preseli to zasadniczo grzbiet wschód-zachód z dwoma najwyższymi punktami: Foel Eryr na zachodnim krańcu (468 m n.p.m.) i Y Foel Drygarn na wschodnim krańcu (363 m n.p.m.). Po północnej stronie znajdują się duże połacie bagien na wysokości około 120 metrów.

W Foel Eryr znajduje się okrągły kopiec na szczycie z możliwą parą kamieni, a w pobliżu znajduje się kolejny kopiec.

W Y Foel Drygarn znajdują się trzy kopce szczytowe (wraz z czterema innymi okrągłymi kopcami i dwoma możliwymi kopcami oraz kopcem pierścieniowym, stojącym kamieniem z epoki brązu i dwoma możliwymi stojącymi kamieniami oraz parą kamieni).

Na Foel Cwm Cerwyn znajduje się również grupa okrągłych kopców grobowych.

Istnieją również prehistoryczne osady na Carn Afr, Carn Alw i Carn Goedog, gdzie znajduje się szereg innych prehistorycznych stanowisk o nieznanym charakterze, ale prawdopodobnie obejmujących kopiec pierścieniowy.

Inna grupa prehistorycznych stanowisk na Carn Menyn/Carn Gyfrwy również ma nieznany charakter, ale obejmuje fabrykę toporów.

https://www.dyfedarchaeology.org.uk/HLC/Preseli/area/area281.htm

Cóż, po tym wstępie nabierzmy wysokości i zobaczmy, jak wygląda ta strona Preseli hills.

To jest Zachodnia Walia:

Podejdźmy teraz trochę bliżej…

Więc powiedz mi. Co widzisz? Czy to nie jest bardzo jasne?

A tutaj poniżej?

Cała środkowa strefa ochry (jasna lub ciemna) odpowiada wzgórzom Preselli, z ich charakterystyczną skałą.

Ty i ja możemy być bardzo zmęczeni, ale… tak…

Po raz kolejny nic nie mogę na to poradzić.

Skaliste wzgórza Preseli mają kształt… jelenia!

Niewiarygodne, prawda? A jednak…

Ale zidentyfikujmy teraz główne strony:

• Waun Mawn, miejsce kamiennego kręgu podobnego do tego w Stonehenge, z którego usunięto i przetransportowano niebieskie kamienie.
• Foel Eryr, którego kulminacją na zachodzie jest kopiec grobowy
• Y Foel Drygan kulminuje na wschodzie trzema kopcami grobowymi.

Inne witryny, które udało mi się zidentyfikować, są wymienione, ale nie będziemy się nad nimi tutaj rozwodzić.

WAUN MAWN

Zdemontowany kamienny krąg Waun Mawn stoi na wysokości 311 m na zboczu wzgórza.

Jak nazywa się to wzgórze? „Cnwc yr Hŷ”, co oznacza….

„Kopiec jelenia…

Podsumowując, Waun Mawn to główne pierwotne miejsce, które składa się z kamiennego kręgu skierowanego na północny wschód, w kierunku przesilenia letniego, zwanego Waun Mawn, położonego na poziomie ucha jelenia wykonanego ze skały magmowej i którego specyficzne wzgórze nazywane jest Kopcem Jelenia….

Szczerze.

Myślę, że prawdopodobnie zaczynasz doceniać znaczenie tego, co to oznacza, nawet jeśli osobiście trudno mi podsumować jego pełny zakres.

Aby lepiej zrozumieć znaczenie tego wszystkiego, odsyłam do odpowiedniej symboliki jelenia, zadu, ucha, tumulusa, kręgu, kręgu stojących kamieni, Skały (bogini skały, kamienia i podziemi…).

Musimy również zrozumieć, co Waun Maun oznacza w języku sumeryjskim:

Ponieważ oznacza to „torfowisko” w języku walijskim, zapraszam do połączenia symboliki bagna, bagna, błota i gliny.

Sumeryjskie znaczenie jest jeszcze bardziej wyraźne:

Maun jest podzielone na „ma” „au” „n”.

Wiemy, że „ma” oznacza boginię-matkę, która krępuje linami, miele, miele i pali „a” – ojca bogów, przodka, ale także, przez rozszerzenie, jej czcicieli, jej własne dzieci, jej poddanych.

Jak widzieliśmy w analizie imienia Ewa, „au” jest jedną z jego łacińskich transliteracji z sumeryjskiego.

Wreszcie, „n” oznacza „być podniesionym”.

Innymi słowy, „Maun” oznacza nic innego jak deifikowaną matkę Ewę, wyniesioną do rangi bogów, którzy wiążą…

Waun” można podzielić na „u” „au” „n”.

Właśnie przejrzeliśmy znaczenia słów „au” i „n”.

Co oznacza „u”?

Oto jego wyjaśnienie, zaczerpnięte z sumeryjskiego indeksu fonemów:

U :

„u” to fonem, który wyraźnie oznacza ezoterycznego syna-mesjasza, reinkarnację jego ojca:

Tak więc ud, słońce, światło, ma odpowiednik u4.

„u” to inne słowo oznaczające rybę (to samo co ku6), a „ú” to chleb lub jedzenie (to samo co kú) (podczas gdy „ku” oznacza rodzić, rozmnażać się, produkować. Kuku jest prokreacyjnym przodkiem. Ku4 to przestępca… ; Kù oznacza być olśniewająco czystym i kulturowo oczyszczonym…).

„u” oznacza również potężnego mężczyznę; u4 oznacza słońce, światło, czas, u5 samca ptaka, koguta, wzniesiony obszar, bycie na szczycie, prowadzenie, bycie wysoko, u6 oko, spojrzenie, coś zadziwiającego i imponującego.

Oczywiste jest, że list ten przywołuje wielkiego boga pod różnymi symbolami (ryba, symbol Chrystusa par excellence, kogut), który po upadku w wyniku przestępstwa został skazany na śmierć, ezoterycznie nauczany jako ofiara, został podniesiony do nieba po powrocie do łona.

„u” oznacza zatem chleb, jedzenie, symbolicznie chleb z nieba, który tutaj reprezentuje to, co bogini matka zapewnia swoim dzieciom, ofiarną naturę ciała i krwi jej ofiarowanego męża, którą karmi je poprzez swoje płyny ustrojowe.

Ten potężny, wywyższony mężczyzna, olśniewający jak słońce, ta ryba, ten kogut, są symbolami ezoterycznego mesjańskiego syna, reinkarnacji ojca zregenerowanego i ubóstwionego po poświęceniu się, rozłożeniu i przejściu przez podziemia.

Tak więc „u” „au” „n” zasadniczo oznacza deifikowanego syna-mesjasza Ewy lub syna-mesjasza deifikowanej Ewy.

Jak widzieliśmy w analizie imienia Eve, zarówno „au”, jak i „eve” są możliwymi łacińskimi tłumaczeniami sumeryjskiego.

Tak więc Mau to dokładnie to samo co Maeve/Maeb, które będzie używane na stronie irlandzkiej Tary. 

Po raz kolejny „n” jest tam tylko po to, aby wskazać jego wzniosłą, deifikowaną naturę, w taki sam sposób, w jaki sumeryjski bóg „An” dosłownie oznacza „a” (lub „aa”) „ojciec” „n” „wzniosły”.

Zrozumiawszy również, że jeleń jest symbolem przodka Adama, że zad jest symbolem przodka Ewy, że ucho („pi” w języku sumeryjskim) jest jednym z symboli matrycy, że tumulus (na „kopcu jelenia”, inaczej znany jako „matryca jelenia”) lub kamienny krąg skierowany na północny wschód jest miejscem matrycy, w którym odbywa się regeneracja ojca-przodka w gwiezdne bóstwo i jego reinkarnacja w ich syna. Jak myślisz, dlaczego wybrano to konkretne miejsce?

Czy mogło być lepsze miejsce w regionie, które by to symbolizowało?

Musisz być świadomy tego, co oznacza Twoja odpowiedź na to proste pytanie:

• A może był to czysty przypadek, niezwykła kombinacja okoliczności, że przodkowie wybrali to miejsce w kształcie jelenia, aby wznieść swoje pomniki, a Waun Mawn w szczególności.
• Albo musimy zaakceptować ideę, że nasi przodkowie byli koniecznie prowadzeni, wspomagani przez wyższe moce, aby wykonać tę pracę.

Rzeczywiście, nie byłoby możliwe, aby ówcześni ludzie, nawet ci, którzy lokalnie byli w czołówce swojej cywilizacji, byli w stanie wyobrazić sobie rzeźbę wzgórza w całości (a zatem, co pozostaje do udowodnienia, aby w pobliżu znajdowała się góra, która dałaby im wystarczająco wyraźny obraz wzgórz z daleka; rzeczywiście istnieje grupa wzgórz na wschodzie, ale są one zbyt małe, aby uzyskać ogólny widok, a najbliższe góry wydają się bardzo odległe).

Przez wyższą moc nie mam na myśli małych zielonych ludzików czy kosmicznych jaszczurek. Wystarczy ponownie przeczytać biblijny opis w Księdze Rodzaju, aby to zrozumieć, ale przyjrzymy się temu szczegółowo w tomie 5.

FOEL DRYGARN

Chciałbym teraz zwrócić uwagę na teren na wschód od Foel Drygan.

Jak łatwo zrozumieć, poza swoją znaczną wysokością, znajdując się na poziomie tylnych ćwiartek łani, znajduje się w „kluczowym” miejscu.

Jeszcze raz powiedz mi, co widzisz.

Osobiście widzę potencjalnie dwie rzeczy (bez uciekania się do słynnego testu Rorschacha!):

Pierwsza z nich jest następująca:

Z punktu widzenia symboliki płynów, jeśli ta wizja jest poprawna (to naprawdę tylko hipoteza), ta osoba reprezentowana przez naturalne formy geologiczne reprezentuje wtajemniczoną istotę żywiącą się matrycą i płynami pochwowymi bogini-matki lub istotę wyłaniającą się z lub wchodzącą do matrycy bogini-biche.

Inną wizją rzeczy, prostszą i pewniejszą, jest ograniczenie się do obszaru głowy i oka, co jest wystarczająco wymowne:

Myślę, że zgodzisz się ze mną, że trudno nie zauważyć, że te trzy tumuli zostały umieszczone na górze, aby lepiej reprezentować oko głowy.

Oko samo w sobie jest również, jak szczegółowo zbadaliśmy, emblematycznym symbolem matrycy.

Nie można stwierdzić, czy konfiguracja otaczających pól uprawnych w tamtym czasie była taka, aby nadać kształt ptasiej (lub żółwiej) głowy.

W każdym razie, z symbolicznego punktu widzenia, spłodzenie ptaka przez matkę tylną jest tym samym, co spłodzenie tumulusa, ponieważ ostatecznym celem jest lot ojca w kosmos, a ptak jest jednym z uprzywilejowanych symboli jego udanej reinkarnacji (patrz symbolika ptaka, gdy reprezentuje on ojca bogów).

Warto również zwrócić uwagę na dwie rzeczy dotyczące tych trzech kopców grobowych:

• Wszystkie trzy są najwyraźniej również zorientowane na północny wschód, a tym samym na przesilenie letnie, podobnie jak miejsca na zachód od Waun Maun i Stonehenge.
• Jeden z nich, ten na końcu (wschodni lub zachodni), wydaje się nieco odbiegać od pozostałych dwóch, więc być może możemy w tym dostrzec nowy dowód na przedstawienie pasa Oriona, który, jak widzieliśmy, ma również ogromne znaczenie symboliczne.

Oto bliższe spojrzenie na trzy kopce grobowe Foel Drygarn:

Obraz Foel Drygarn/Google Earth

Foel Drygarn/https://www.pembrokeshirecoast.wales/event/preseli-hills-short-walks-foel-drygarn-2021-08-17/

FOEL ERYR

To ostatnie miejsce nie jest wystarczająco dobrze zachowane.

Zauważ, że znajduje się na zachodnim szczycie grzbietu wzgórza, w przeciwieństwie do Fel Drygarn, który znajduje się na szczycie wschodniego grzbietu.

SYMBOLIKA MIEJSCA AVEBURY

Pozostając w temacie Stonehenge, nie zajmując się nim bezpośrednio, ale analizując główne miejsca w okolicy, aby lepiej go zrozumieć, warto również przyjrzeć się Avebury.

Zwłaszcza, że elementy tego miejsca są starsze niż Stonehenge, którego początki sięgają 2600 r. p.n.e..

Avebury, Avebury… ale co to oznacza?

Bury pochodzi od anglosaskiego burh; porównaj z -borough i -brough

Od staro-germańskiego *burzjan – „ochrona, schronienie”, od starosaksońskiego bergan „wznieść kopiec, ukryć, zamknąć w grobie lub grobowcu, pokrewne z beorgan „schronić się”, „chronić”, holenderskiego bergen, staronordyckiego bjarga, szwedzkiego berga, starowysokoniemieckiego bergan „chronić, schronić, ukryć”, niemieckiego bergen, gockiego bairgan „ocalić, zachować”), od proto-indoeuropejskiego rdzenia *bhergh „ukrywać, chronić”. Znaczenie „zakrywać, ukrywać przed wzrokiem” pochodzi z 1711 roku. Powiązane: pochowany; pochówek. Pochówek „cmentarny” poświadczony już w 1711 roku.

Staroangielskie -y- było krótkim dźwiękiem „oo”, podobnie jak współczesne francuskie – u-. W normalnych okolicznościach przekształciło się we współczesne angielskie -i- (w bridge, kiss, listen, sister itp.), ale w Bury i kilku innych słowach (merry, knell) zachowało kentish zmianę na „e”, która miała miejsce pod koniec okresu staroangielskiego.

https://www.etymonline.com/word/bury

Sumeryjski jest znacznie bardziej przydatny do zrozumienia głębszego znaczenia Bury’ego.

Z tego, co właśnie przeczytaliśmy powyżej, możemy powiązać Bury, poprzez jego indoeuropejski rdzeń „bhergh”, z sumeryjskim „bur-g”; powinniśmy również zauważyć, że w staroangielskim „bury” to „buru”.

SUMERYJSKA ETYMOLOGIA BURY/Bur(u)/Burg

Sumeryjskim odpowiednikiem końcowego „gh” jest „g”, które odnosi się do ciemnej jamy, takiej jak gardło, łono lub macica (patrz indeks sumeryjskich fonemów w tomie 3 pod „g”).

Znaczenie słowa „bur” zostało również wyczerpująco przeanalizowane w indeksie fonemów w tomie 3.

Oto jeszcze raz, żebyś nie musiał wracać:

Analiza „bur” :

Jeśli bur odnosi się do garnka, miski, posiłku, jest to wynik połączenia „ba” oznaczającego „porcję, rację żywnościową, otwarty pojemnik” i „úr” oznaczającego „kolana, nogi”. Jest to zatem pojemnik umieszczony na lub między kolanami lub nogami.

Ale ba odnosi się również do stworzenia ze skorupą (żółwia, ślimaka itp.), ryby w domu ba, 4

Żółw, muszla… są dobrze znanymi emblematami bogini matki (zobacz ich symbolikę).

„ur” odnosi się do wejścia lub przejścia do góry. Góra jest głównym symbolem bogini matki, a w szczególności jej łona (patrz symbolika gór). 

Ur5 oznacza serce, duszę, główne ciało, fundament, pożyczkę, dług z odsetkami, spłatę.

Tak więc bur wyraźnie oznacza otwór między nogami, udami, prowadzący do serca, duszy; otwór, który może również generować dług.

Jest to wyraźne wskazanie na fakt, że kiedy ludzkość wyłania się z łona Ewy, bogini-matki ludzkości, rodzimy się z długiem, długiem grzechu Adamowego. 

Należy zauważyć, że bir i bur są powiązane, a różnica w ich użyciu polega na tym, że bir jest używany do niszczycielskich zwierząt, a bur12 lub bu 3,6 do wszystkiego, co zbiera i niszczy rośliny.

Bir i bu są również łączone przez bul4 lub bu5, które podobnie jak bir oznaczają dmuchać, zapalać, podpalać, zapalać.

Bir ma destrukcyjne znaczenie, takie jak rozpraszanie, mieszanie, rujnowanie lub sabotowanie, zabijanie (przez bir) lamentowanie, więdnięcie, wysychanie (przez bir2,4) rozrywanie na kawałki; łamanie, rozbijanie (przez Bir6,7), a także znaczenie płonące, płonące (przez Bir9).

Tak więc „bur” przekazuje zarówno ideę zniszczenia, jak zaprawa murarska, jak i spalania ogniem, jak kocioł lub piec.

W symbolice tego owocu mówi się, że nosi on nazwę „Buru7”.

„Bur” przekazuje ideę otwierania, uwalniania, uwalniania, rozwiązywania, a „bùru(-d), bùr” odnosi się również do otworu do głębokiej dziury, studni, dołu.

Możliwe jest również, że greckie „purros” oznaczające „ogień”, podobnie jak chaldejskie „bur” oznaczające „oczyszczać” (przez ogień), pochodzi od sumeryjskiego „burus” lub „burush”.

Bir i bar są powiązane: Bir9 kojarzy bar 6,7 ze słońcem, a przez rozszerzenie bár z władcą i buru7 z owocem drzewa, symbolem syna-mesjasza.

Tak więc spalenie niesie ze sobą również ideę wyzwolenia, oczyszczenia, przemiany w słońce, w boskość syna-mesjasza, który wyłonił się z łona matki po tym, jak został tam zniszczony i spalony. 

 Ur2, 3, 4 odnosi się również do faktu otaczania, zalewania, tego, co jest otoczone, po uru2, (ki), iri, rí; iri (11), które może być miastem, miasteczkiem, wioską, dzielnicą. uru to ktoś, kto czuwa nad ogniem, światłem.

Efektem końcowym jest nawadnianie i ochrona mieszkańców miasta. 

To proste „bury” lub „buru” odzwierciedla zatem znacznie bardziej złożoną rzeczywistość niż forteca lub francuskie „bourg” lub angielskie „borgh”, które są jego najczęstszymi współczesnymi pochodnymi.

W języku sumeryjskim „burg” lub „buru” odnosi się do ciemnej jamy „bur(u)”, w której pochowany jest zmarły przodek, gdzie spłaci swój dług, zostanie zniszczony, spalony, oczyszczony, przekształcony i uwolniony, chroniąc w ten sposób i odżywiając otaczające miasto/region.

A kto jest właścicielem „pochówku” na tej dużej stronie?

In Ave… jedno z łacińskich imion Ewy wywodzi się z języka sumeryjskiego (zobacz analizę imienia Ewa).

Innymi słowy, Avebury, „dół Ewy”, jest po prostu kolejnym matrixowym miejscem regeneracji poświęconym przodkowi Ewy, pod „ave”, w taki sam sposób jak jej walijski awatar „maun”.

GŁÓWNE STRONY

Biorąc pod uwagę ich obliczony wiek, miejsca w okolicy to, w kolejności wieku, West Kenneth (- 3,700) Windmill hill (- 3,300), Sanktuarium (- 3,000 następnie uzupełnione Avebury), Sill Bury hill (- 2,750/-2,400), Avebury (- 2,600); jego aleje łączące go z West Kenneth, a zatem jego aleje powstały później.

Tak więc, podczas gdy najstarsze wspomniane miejsca poprzedzają Stonehenge, stworzenie kręgu Avebury i wzgórza Sill Bury jest współczesne z fazą 1 tworzenia Stonehenge.

Miejsce Longstones (czy to Longstones Long Barrow tumulus, czy U utworzone przez 4 kamienie z kamieniem „Adama” (patrz także kamień Ewy w hipotezie Stukeleya) musi również, przez analogię do miejsca sanktuarium i West Kenneth, powstać przed Avebury i jego alejami, w przeciwnym razie nie podjęto by próby połączenia Avebury z tymi dwoma miejscami dwiema alejami, gdy zostało zbudowane.

Są to zatem główne strony.

Świadczy o tym sama konstrukcja West Kenneth. Nie jest to konwencjonalny kopiec grobowy z komorami. Jest wyjątkowo duży, z rozbudowaną komorą wewnętrzną, która jest wystarczająco wysoka, aby stać pionowo.

Windmill Hill, z trzema koncentrycznymi fosami, jest jednym z największych neolitycznych ogrodzeń w Wielkiej Brytanii.

Jeśli chodzi o wzgórze Sill Bury, nawet jeśli jest absolutnie niezwykłe, zostało zbudowane mniej więcej w tym samym czasie co Avebury i dlatego uzupełnia obraz.

PLAN OPRACOWANY PRZEZ TEOKRATYCZNĄ ELITĘ

Wydaje się, że wiele z tych miejsc przeszło kilka faz okupacji i budowy w okresie neolitu.

Przy kilku okazjach mówi się, że to, co mogło zacząć się jako świątynia, ostatecznie stało się znacznie większym kopcem grobowym lub świętym kręgiem (patrz notatka na temat West Kenneth na Windmill Hill na temat świątyni).

Istnieją dwa możliwe scenariusze:

• Albo te miejsca zostały oznaczone, wybrane w tym miejscu czysto losowo, ponieważ zwykli „łowcy-zbieracze” przychodzili i odchodzili na miejsce.
• Innymi słowy, miejsca te były z góry zaprogramowane i zaplanowane, nawet jeśli ich ostateczne ukończenie mogło zająć setki lat.

W tym względzie i niezależnie od wszystkiego, co zostało zbadane gdzie indziej, przypomnijmy uwagę poczynioną przez Euana Mackie na temat budowy pomnika Sillbury Hill, wyjątkowego pomnika, największego w Europie (Science and Society in Prehistoric Britain, St. Martin’s Press, New York, 1977). (Science and Society in Prehistoric Britain, St. Martin’s Press, New York, 1977): jego zdaniem Sillbury wymagał ogromnej wiedzy technicznej (pomimo swojej masy, jego środek na szczycie jest tylko 1 metr poza linią z podstawą) oraz rozległych umiejętności inżynieryjnych w zakresie inżynierii lądowej, organizacji pracy i logistyki dostaw. Jego zdaniem żadna prosta struktura plemienna z późnego neolitu, jak to się zwykle wyobraża, nie mogła zrealizować takiego projektu i innych podobnych, więc myśli o elitarnej, autorytarnej i teokratycznej władzy sprawującej rozległą kontrolę nad całą południową Brytanią.

PLAN KENNETHA ZACHODNIEGO

Warto zauważyć analogię między West Kenneth i Newgrange w Irlandii. Jeden znajduje się na poziomie -3,600, a drugi na poziomie -3,200.

Pod względem wieku jest również zbliżony do kopca pochówku zakładników na terenie Tary, który wyróżniał się tym, że był najstarszy na tym terenie (- 3400 pne), ale także, jak zobaczymy, zawierał wewnątrz przy wejściu kamień reprezentujący ogólny plan, całe miejsce, świadczące o tym, że irlandzkie miejsce Tara zostało zaprojektowane z wyprzedzeniem, przemyślane z wyprzedzeniem, nawet jeśli różne elementy całości mogły zająć więcej czasu, aby ukończyć tu i tam.

Zrozumiałe jest, że skoro nie używano papieru, kamień mógł służyć jako mapa.

Byłoby interesujące móc wyszukać i znaleźć kamień na miejscu, szczególnie w West Kenneth, który ma reprezentację zgodną z lokalizacją znanych głównych miejsc.

Ale nawet jeśli nie istnieje lub nie został znaleziony, biorąc pod uwagę umiejętności i zasoby wykorzystane do budowy tego miejsca, porównanie, które można wykonać z innymi miejscami o tym samym charakterze (nie wspominając o zdolności do wykorzystania geografii miejsca na dużej wysokości jako głównego symbolicznego ustawienia), nie ma wątpliwości, że rzeczywiście mamy tu do czynienia z autorytarną, teokratyczną elitą, bardziej niż genialną cywilizacją. Cywilizacją zdolną do przemyślenia i zaplanowania ostatecznej konfiguracji miejsca z wyprzedzeniem setek, a nawet tysięcy lat.

Skoro współczesnym ludziom ukończenie katedry zajmuje czasem setki lat, dlaczego nie miałoby to zająć tyle samo budowniczym z innej epoki?

Ale jaki dokładnie plan mieli na myśli?

Jaką wiadomość chciał przekazać?

W rzeczywistości plan ten został nam przekazany przez sam plan West Kenneth.

Oto on:

Plan wnętrza West Kennet. „…” w kolorze białym to końcowe płyty blokujące na dziedzińcu, które zapieczętowały grobowiec około 2300 rpne. Liczby dotyczące całkowitej liczby pochówków w każdej komorze pochodzą z Bayliss, Whittle i Wysocki 2007.

http://www.stone-circles.org.uk/stone/westkennetbarrow.htm

Niesamowite, prawda?

Podobnie jak na Malcie, dziedziniec ma wklęsłą fasadę zwróconą w stronę architektury ciała bogini matki, przedstawionej w pozycji leżącej i/lub kucającej, zwróconej na wschód, podczas mistycznych narodzin ojca bogów i czcicieli.

Oto, co znaleźliśmy w południowo-wschodniej jamie i dwóch innych jamach,

Plan wnętrza West Kennet. „…” w kolorze białym to końcowe płyty blokujące na dziedzińcu, które zapieczętowały grobowiec około 2300 rpne. Liczby dotyczące całkowitej liczby pochówków w każdej komorze pochodzą z Bayliss, Whittle i Wysocki 2007.

http://www.stone-circles.org.uk/stone/westkennetbarrow.htm

Niesamowite, prawda?

Podobnie jak na Malcie, dziedziniec ma wklęsłą fasadę zwróconą w stronę architektury ciała bogini matki, przedstawionej w pozycji leżącej i/lub kucającej, zwróconej na wschód, podczas mistycznych narodzin ojca bogów i czcicieli.

Oto, co znaleźliśmy w południowo-wschodniej jamie i dwóch innych jamach,

Jeszcze raz przepraszam, ale nie zmyślam.

Myślę, że widzisz to samo, co ja i nie sądzę, żebym musiał pokazywać ci głowę, ręce i nogi w taki sam sposób, jak zrobiłem to w przypadku Göbekli Tepe.

Muszę przyznać, że zastanawia mnie ta strona.

Czy nie poruszałby się przez tysiące lat, zachowując ten sam układ?

Czy tak wyglądał, gdy wydobywano Sarsenów?

(Nawiasem mówiąc, chciałbym wiedzieć, skąd dokładnie je wydobyto…).

W każdym razie to święte miejsce, które może (i powinno) być oczywiście związane z symboliką drzewa, świętego lasu (do przeglądu), jest niepokojące, zwłaszcza w świetle tego, co zostało wykazane gdzie indziej i staje się coraz bardziej oczywiste, tj. że święte miejsca zostały wybrane nie tylko na podstawie kryteriów „hydrologicznych” i geologicznych oraz łatwości orientacji (w stosunku do innych świętych miejsc), ale także, oczywiście, na podstawie „morfologicznej” konfiguracji terenu.

Ponieważ jasne jest, że ziemia również jest antropomorficzna i jest używana jako symbol.

W symboliczny sposób poszukiwanie niebieskich kamieni w Waun Maun i Sarsen w pobliskim i starszym miejscu Avebury było częścią pragnienia bycia kojarzonym ze świętym kultem, który został tam ustanowiony.

GRÓB ADAMA

Skoro już jesteśmy przy temacie Grobu Adama, nie umknie twojej uwadze, że wzgórze, na którym zbudowano ten długi, komorowy kopiec grobowy, znajduje się na wzgórzu w kształcie konia lub bydła.

Jeśli artysta dodał swój osobisty akcent do tego miejsca, to prawdopodobnie dlatego, że coś z niego zrozumiał, a mianowicie, że prehistoryczny człowiek używał geologicznych reliefów do tworzenia symboli (kiedy sam ich nie kształtował).

Co więcej, z zarysu obszaru reprezentującego symboliczne zwierzę (konia lub krowę) jasno wynika, że „grób Adama” znajduje się dokładnie tam, gdzie łono…

Chociaż nie ma obrazu wnętrza, jego konstrukcja jest podobna do tej z West Kenneth (typ Severn-Cotswol, długi tumulus komorowy itp.), Jego lokalizacja i użycie kamieni jajowych są niezaprzeczalnie częścią tego samego regeneracyjnego mistycyzmu ojca bogów i jego czcicieli poprzez matrycę bliźniaczej bogini / krowy.

Obraz Google

AVESBURY I JEGO ALEJE 

Fakt, że miejsce Avesbury jest połączone dwiema kamiennymi alejami, które biegną z Avebury w kierunku Sanktuarium na południowym wschodzie i miejsca Longstones na południowym zachodzie, nadaje tym trzem miejscom szczególną rolę.

Dlaczego te trzy miejsca zostały połączone i dlaczego dodano do nich niezwykły kopiec grobowy w Sillury?

Miejsce Avebury jest wyraźnie miejscem kultowym (z kamieniami kotwicznymi, koniecznie nieobronną fosą wewnętrzną i orientacją na północny wschód i przesilenie).

SYMBOLIKA PARY

Należy również zauważyć, że dwie aleje są wyłożone dwoma równoległymi rzędami kamieni, jakby zwracając uwagę na podwójną naturę tych kamieni przodków, podwójną naturę, która jest nadal widoczna zarówno w punkcie początkowym Longstone, z kamieniem sarsenowym Adama bardziej masywnym niż kamień sarsenowy Ewy, jak i w miejscu ukończenia Avebury, gdzie znajdują się dwa kamienne kręgi o podwójnych kształtach. Niektóre są wysokie i smukłe, uważane za „męskie”, podczas gdy inne są niższe i bardziej masywne, uważane za „żeńskie”.

W tym miejscu warto zastanowić się nad trafnością zdrowego rozsądku i kultury popularnej i zadać sobie pytanie: jaki jest cel symboliki, jeśli nie mówienie uniwersalnym językiem, który może być zrozumiany przez wszystkich? Jeśli ktoś rzeźbi srom tutaj lub używa masywnego kamienia tam i mniej masywnego tam, wiedząc, że są przodkami, to co próbuje wywołać, jeśli nie wyobrażenie wejścia do łona tutaj i pary tam?

Tak się składa, że zdrowy rozsądek, który czasami odczytuje symbole jako to, czym oczywiście są, od dawna rozumie lokalnie, że jest to dwoistość między mężczyzną i kobietą, para łącząca się.

Przedstawione w ten sposób jest zjednoczenie, można powiedzieć, że koncepcja, w głównym kręgu Avebury, między dwoma równoległymi rzędami kamieni, między męskimi i żeńskimi kamieniami tam obecnymi, między dwoma kręgami (lub wzajemnymi nasionami) zawartymi w matrycy, która sama jest reprezentowana jako wielki główny krąg Avebury.

UŻYCIE NAZW MIEJSCOWYCH ADAM I EWA

Nie będę używał lokalnego zwyczaju nazywania kamieni Longstones imionami Adama i Ewy, ani nazywania tumulusu dalej na południe Grobem Adama, jako argumentu dowodzącego, że ponownie znajdujemy się w miejscu, w którym Adam został zregenerowany przez łono Ewy.

Z dwóch powodów.

Po pierwsze, ściśle rzecz biorąc, nie ma potrzeby takiego natychmiastowego dowodu w naszym własnym języku, ponieważ elementy już podane na temat globalnego miejsca Preseli, obecnie Avebury, a następnie Stonehenge, wraz ze wszystkim innym, co zostało wyjaśnione, są więcej niż wystarczające. Sam sumeryjski wymienia je w swoim własnym języku i w znacznie bardziej starożytny sposób.

Po drugie, pojawia się pytanie, kiedy te imiona zostały nadane i jest wysoce prawdopodobne, że zostały nadane w ostatnich czasach chrześcijańskich.

Należy jednak powiedzieć, że jest coś niepokojącego w tym oznaczeniu kultury popularnej, i to nie tylko w świetle wszystkiego innego, co zostało wykazane. Przynajmniej świadczy to o tym, że w kulturze popularnej było całkowicie zrozumiałe, że stojące kamienie reprezentują przodków. A jacy starsi przodkowie mogliby istnieć dla chrześcijan, jeśli nie pierwsza ludzka para? Było zatem logiczne, że powinni być przez nich nazywani w ten sposób. Co więcej, wiele kamieni zniknęło, ponieważ miejscowi chrześcijanie postrzegali je jako pogańskie miejsca kultu, które musieli wykorzenić. Po co więc je zachowywać, po co nadal nadawać im te nazwy? Czyż nie jest to paradoksalne? Wydaje się to potwierdzać ideę, że od niepamiętnych czasów i biorąc pod uwagę trwający synkretyzm między katolicyzmem a pogaństwem, kamienie te mogły być uważane przez miejscowych pogan za pierwszą parę przodków bogów, pierwotną ludzką parę, której imion z pewnością już nie pamiętali, a którzy pod wpływem chrześcijaństwa zostali przemianowani na Adama i Ewę przez chrześcijan, w zadziwiającym przywróceniu prawdy historycznej, ponieważ w rzeczywistości są Adamem i Ewą! chociaż chrześcijanie nie mieli na to żadnego dowodu aż do teraz.

Jeśli chodzi o tumulus zwany Grobem Adama, kiedy poganie twierdzili, że był to grób pierwotnego człowieka, chrześcijanie później zaczęli nazywać go Grobem Adama.

To, co nas tutaj interesuje, to nie nadana nazwa, ale fakt, że ludy pogańskie niewątpliwie przypisywały parze kamieni w Longstones i niektórym kopcom grobowym, że były one grobowcem-sanktuarium pierwotnego człowieka, nawet jeśli nie możemy być pewni nazwy, jaką mu nadali.

Zapewnia to dodatkowe narzędzie do zrozumienia symboliki miejsca i pośrednie potwierdzenie, że jest to rzeczywiście symboliczna reprezentacja.

PROCESJA NA MIEJSCU

U z czterech kamieni uformowanych z Adamem jest zorientowany w kierunku pobliskiego kopca grzebalnego South Street, ale także w bezpośredniej linii z miejscem sanktuarium na południowym wschodzie.

Longtsone Barrow wychodzi na północny wschód w kierunku kręgu Avebury.

Mówi się również, że Kamień Adama utworzył literę U z 3 innymi kamieniami, identyczną z literą U znalezioną w prawym kręgu/oczu kręgu Avebury, który znajduje się bezpośrednio przy West Kenneth Avenue.

U w prawym okręgu w Avebury jest również zorientowane na południowy wschód, aby wskazać miejsce Sanktuarium, które znajduje się na południowym wschodzie.

Jeśli oprócz wartości symbolicznej (patrz symbolika przekroju), U jest używane jako wskaźnik kierunku (jak ma to miejsce na przykład w przypadku litery U na trylitach Stonehenge, która wskazuje aleję i północny wschód), to tak jakby miejsce to mówiło do nas: 

Cóż, punkt startowy znajduje się tutaj, w Longstone, a my udamy się tam, do kapliczki. Aby to zrobić, będziemy podążać w kierunku wskazanym przez Longtsone Longbarrow (będąc w pobliżu i widocznym, być może nie trzeba było tam iść), tj. na północny wschód w kierunku Avebury wzdłuż Beckhampton Avenue. Tam procesja reprezentująca Adama prawdopodobnie udałaby się do prawego oka Avebury, podczas gdy ta reprezentująca Ewę prawdopodobnie udałaby się do lewego oka, aby symbolizować ich mistyczne zjednoczenie (podobnie jak symbolika egipskiego Horusa, gdzie jedno oko jest słońcem, a drugie księżycem, symbolizując odpowiednio ojca bogów i boginię-matkę). Następnie, wychodząc razem, kieruj się na południowy wschód od prawego kręgu / oka, wzdłuż Kenneth Avenue, tam, przy tym pobliskim wyjściu (początek Kenneth Avenue znajduje się bardzo blisko prawego kręgu / oka Avebury), w kierunku miejsca sanktuarium, z miejscem Sill Bury Hill i West Kenneth po prawej stronie, a tutaj, po dotarciu do sanktuarium, znajduje się rzeka poniżej miejsca sanktuarium.

Można więc sobie wyobrazić, że ta procesyjna trasa z Lonsgtones, przez Avebury do Sanktuarium, służyła przywołaniu upadłej pary, skazanej na śmierć, udającej się do Avebury, aby symbolizować fazę ich związku i poczęcie syna-mesjasza potomstwa przed śmiercią Adama. Przejście w pobliżu West Kenneth przypomniało nam, że ojciec bogów musiał powrócić do łona, ponownie stać się jajem i przejść cykl zniszczenia-odrodzenia. Wizualizacja piramidy w Sillbury Hill służyła jako przypomnienie wyniku tej regeneracji, reprezentując zregenerowanego ojca bogów, reinkarnowanego jako jego syn-solarny mesjasz i powracającego do gwiazd. Wreszcie, przybycie do Sanktuarium oznaczało koniec tej uroczystości, ponieważ musieli wykonać rytuały związane z wynikiem tej regeneracji, w tym zejście do rzeki Avon, aby wystawić się na działanie płynów powstałych w wyniku procesu regeneracji.

Ponieważ dwa kamienie Longstone skierowane są na północny wschód, a oś Avebury i West Kenneth skierowana jest na wschód, możemy założyć, że ta główna uroczystość odbyła się podczas przesilenia zimowego, kluczowego momentu dla upamiętnienia całego scenariusza regeneracji.

Wizję tę potwierdza ogólny widok tego miejsca:

SYMBOLICZNE ZNACZENIE 4 GŁÓWNYCH POMNIKÓW: PRZEDSTAWIENIE PRZYKUCNIĘTEJ BOGINI MATKI 

Spróbujmy spojrzeć na to miejsce z tego samego punktu widzenia, co Stukeley i jego rysunek z 1743 roku.

Miejsca te są nadal rozmieszczone w ten sam sposób.

To, co jest bardzo widoczne na rysunku Stukeleya, a nie na obrazie Google Earth, to rzeźba terenu, a w szczególności dwa wzgórza po obu stronach Sill Bury Hill, na zachodzie i wschodzie oraz na północy.

Jeśli jednak przyjrzymy się bliżej wzgórzu Sill Bury, okaże się, że jest ono otoczone długim wzniesieniem na wschodzie, podczas gdy na zachodzie zostało ono wyraźnie zniwelowane.

Jak bez wątpienia już zdałeś sobie sprawę, jest wysoce prawdopodobne, że te dwa wzgórza były używane do reprezentowania lokalnych nóg bogini matki, rodząc Sillbury Hill z jego zregenerowanym ojcem.

Nie jest więc przypadkiem, że rzeka przepływa między jej nogami, symbolizując płyny witalne wypływające z jej łona i symbolicznie oznaczając, że to jej płyny witalne zasilają rzekę Kenneth.

MIEJSCE SANKTUARIUM I JEGO OBRZĘDY

Biorąc pod uwagę, że miejsce sanktuarium znajdowało się na końcu szlaku i w pobliżu rzeki Kenneth wypływającej spomiędzy nóg bogini matki, prawdopodobne jest, że odprawiano tu rytuały oczyszczania wody.

lub mistyczne zanurzenie w pobliskiej rzece, symbolizujące pożądane namaszczenie płynami bogini matki.

Fakt, że oferuje widoki na inne zabytki na tym terenie (West Kennet Long Barrow, East Kennet Long Barrow, Windmill Hill) oraz że znajduje się również w pobliżu prehistorycznego Ridgeway i kilku kurhanów z epoki brązu, pokazuje, że Sanktuarium było ostatecznym miejscem, z którego mistyczna energia wielkiej bogini promieniowała i rozprzestrzeniała się po całym okolicznym kraju.

SYMBOLIKA WZGÓRZA SILLBURY

Biorąc pod uwagę jego późniejsze ukończenie i strategiczne położenie, jakby wyłaniające się spomiędzy nóg przykucniętej bogini-matki, jasne jest, że to wyjątkowe miejsce mogło być ostatnim, które zakończyło regenerację ojca bogów i jego transformację w bóstwo wznoszące się w kosmos jak gwiazda.

Na marginesie, szczególnie interesujące jest znalezienie na tej stronie Avebury dwóch różnych, ale doskonale podobnych modeli symboliki regeneracji:

• Z kopcem grobowym skierowanym na wschód lub północny wschód i przesileniem zimowym, jak ten w West Kenneth
• Z tumulusem-piramidą, którego orientacja nie jest już skierowana w stronę przesilenia, ale w centralnej osi kosmosu, która jest osią jego własnego centrum, z osią Sillbury Hill. W okrągłym kopcu grobowym bez otworu lub piramidzie reprezentacja wzniesienia odbywa się przez środek, w oparciu o zasadę, że środek koła reprezentuje najwyższą boskość, a oś jest drogą, aby się tam dostać (patrz symbolika piramidy poniżej).

Może to wyjaśniać fakt, że Sillbury Hill zostało zbudowane później, w czasie, gdy reprezentacja centrum być może, w wyniku mody, miała pierwszeństwo przed reprezentacją przesilenia, co bez wątpienia było konotowane jako rodzaj struktury szczególnie preferowanej przez najwcześniejszych ezoterycznych budowniczych.

Oprócz tego, co zostało już powiedziane o Silbury Hill, uważam za bardzo interesujące, że na jego szczycie, spłaszczonym w okrągły taras o średnicy 30 m, Stukeley znalazł szkielet i uzdę.

Z symbolicznego punktu widzenia, obecność tej uzdy w tym miejscu na szczycie, z którego ojciec bogów miał odlecieć z powrotem do doskonałości, jest pełna znaczenia. Musimy pamiętać, że ojciec bogów był deifikowany w swoim upadłym stanie jako dziki wół, porywczy byk, koza i osioł niezdolny do kontrolowania swoich impulsów, jak szalony koń. Uzda służy zatem do wskazania, że teraz, zregenerowany, stał się ponownie doskonały i trzyma się mocno. Stając się czarnym koniem, (ponownie) stał się koniem białym.

DOLINA BIAŁYCH KONI

To prowadzi nas z powrotem do sąsiedniego miejsca White Horse Valley, które jest również połączone z Avebury, a w szczególności z sanktuarium, przez Ridgeway, najstarszą drogę w Europie, której historia sięga co najmniej 5000 lat.

Nawet jeśli przedstawienie białego konia na tym wzgórzu jest znacznie późniejsze, ponieważ pochodzi „tylko” z końca epoki brązu i Celtów, którzy ponownie przywłaszczyli sobie to miejsce, biorąc pod uwagę, że nawet tysiąclecia później byli skąpani w tej samej mistyce, to przedstawienie białego konia służyło również do przedstawienia ojca bogów zregenerowanego i ponownie zdolnego do ciągnięcia rydwanu zimowego słońca, słońca, które sam stał się jako bóstwo gwiezdne stale uważane za odrodzone i zregenerowane w tym okresie. Co więcej, chociaż przedstawienie to pochodzi z epoki brązu, kopiec grobowy, na którym zostało wykonane na White Horse Hill, z pewnością go poprzedza.

Widzimy, że jest on powiązany z Sanktuarium, ponieważ również leży na Ridgeway, drodze biegnącej „przez szczyty wzgórz, wysoko ponad ówczesnymi bagnistymi równinami i lasami”.

Pokazuje to, że główne kopce grobowe w regionie były połączone rzeką Kenneth lub drogą.

Na koniec przyjrzymy się, w jaki sposób może to być również źródłem wielkiego zainteresowania.

LASY I BAGNA WOKÓŁ TERENU

Opierając się na tym, co właśnie zostało powiedziane, należy zauważyć, że poniżej wzgórz i miejsc, na których zbudowano połączone ze sobą miejsca kultu, znajdował się krajobraz bagien i lasów. Obecność bagien powinna nas zainteresować, ponieważ nieuchronnie odnosi się do symboliki płynów i faktu, że przykucnięta bogini-matka jest tą, która poprzez swoje regeneracyjne działanie zalewa otaczający region swoimi życiodajnymi płynami, pozwalając życiu i obfitości rozprzestrzeniać się po całym regionie. Symbolika ta jest również powiązana z gniciem, kluczowym etapem procesu regeneracji.

Jest to również niewątpliwie jeden z decydujących powodów, dla których wybrano ten region, a także powód, dla którego tumuli o mniejszym znaczeniu, tj. nie odgrywające roli w wielkiej scenologii miejsca Avebury, zostały zbudowane tu i tam, ponieważ były one połączone z rzeką lub jej bagnami, niewątpliwie w imieniu mniej ważnych lordów pragnących osiedlić się w pobliżu jej płynów, aby zapewnić sobie regenerację.

ZNALEZIONE KOŚCI ZWIERZĄT

Kontynuując temat symboliki zwierząt, „zdumiewające” jest również to, że jedynymi kośćmi zwierzęcymi znalezionymi na wzgórzu Sillbury były kości wołów oraz zęby i poroże jelenia.

Biorąc pod uwagę lokalną faunę, gdyby była to masa surowej ziemi, powinniśmy znaleźć wszelkiego rodzaju zwierzęta. Dlaczego tylko kości jelenia i wołu, skoro są to dwa konkretne emblematy ojca bogów? Podobnie w Avebury znaleziono poroża, które zostały pomylone z narzędziami. Ma to sens, gdy weźmie się pod uwagę, że miejsca te były wykorzystywane do regeneracji ojca bogów, który został ubóstwiony w postaci jelenia i wołu, więc naturalne jest, że jego wyznawcy przynieśli ze sobą podobizny.

INNE POŁĄCZONE WITRYNY ORAZ INNE MOŻLIWE SYMBOLE I ZASTOSOWANIA

Wykazano, że miejsca na trasie procesji w Avebury są ze sobą połączone.

Jednakże, gdy linie są rysowane między różnymi miejscami, zdumiewające jest nie tylko wyrównanie między miejscami, ale także prawie idealne figury.

ROMB I SYMBOLIKA SROMU I ŁUKU

Na przykład, 4 lokalizacje Avebury, West Kenneth, Long Stones i Wind Mill Hill tworzą niemal idealny kształt rombu o długości 2,2 km z każdej strony.

Avebury, Sill Bury Hill i Adam tworzą prawie idealny trójkąt o bokach mierzących 1,40 km, co również pokazano na zdjęciu.

Skąd to ścisłe trzymanie się proporcji?

W symbolice romb jest uniwersalnym symbolem sromu.

Jeśli pozostaniemy przy obserwacji północ-południe, idealny romb jest przechylony, bardzo wyraźnie przez swoją oś w kierunku północno-wschodnim, który jest kierunkiem przesilenia.

To nachylenie umożliwia przedstawienie łuku ze strzałą, której centralna oś jest utworzona przez długi kamienny kurhan na SW i Avebury na NE, strzałę, która wysyła ojca bogów „Adama” (w pobliżu) w kierunku gwiazd.

To tak, jakby poprzez tę symbolikę i nachylenie, strona mówiła nam, że jest to wejście do łona, sromu, i to stąd ojciec bogów wchodzi do łona i wychodzi wydalony w kierunku gwiazd.

Na koniec zobaczymy, jak może to być szczególnie interesujące!

MOŻLIWE POŁĄCZENIE MIĘDZY WSZYSTKIMI STRONAMI

Jeśli zabawimy się w łączenie różnych punktów między wszystkimi lokalizacjami, zobaczymy, że wiele z nich jest wyrównanych w odległościach, które czasami są prawie równe.

Można by się zastanawiać, czy przestrzeganie tych proporcji i zgodności między miejscami oznaczało, że oprócz bycia regenerującym miejscem matrycy dla ojca bogów w kluczowym momencie przesilenia zimowego, co jest jego głównym zastosowaniem, miało również powiązany i precyzyjny odczyt faz księżycowych i / lub słonecznych; ale zostawię to ekspertom od astronomii.

W każdym razie nie jest to wcale niezgodne z symboliką, ponieważ aspekt sakralny wymagał precyzyjnego monitorowania cykli księżycowych i słonecznych (choćby po to, by śledzić równonoce i przesilenia), które nadawały tempo etapom regeneracji i związanym z nimi rytualnym festiwalom, które były koniecznie powiązane z rytmem pór roku. 

SYMBOLIKA STONEHENGE

Mimo że Stonehenge funkcjonuje jako niezależne miejsce matrycy samo w sobie, zrozumiano, że jest mistycznie powiązane z kamieniami, które zostały tam przywiezione, ze względu na niebieskie kamienie z Preseli Hills i kamienie Sarsen z West Wood, bardzo blisko sanktuarium Avebury.

Istnieje jednak inne powiązanie między Avebury i Stonehenge, o którym już wspomniano i które można dostrzec w innych megalitycznych miejscach, a mianowicie płyny, reprezentowane przez rzeki, a tym samym hydrografię tego miejsca.

Przyjrzyjmy się hydrograficznemu połączeniu między Avebury i Stonehenge   

POŁĄCZENIE WODNE MIĘDZY AVEBURY I STONEHENGE

Co możemy zobaczyć na tej mapie hydrograficznej regionu?

Rzeka Kenneth na północy łączy się z rzeką Avon, tworząc dorzecze, którego centralną rzeką płynącą na południe jest Hampshire Avon, która z kolei przepływa obok Stonehenge!

Tak więc miejsce Abebury i miejsce Stonehenge są połączone dwiema rzekami, które je graniczą, Kenneth i Avon. Są to dwie siostrzane rzeki lub rzeki-matki, z przewagą Kenneth, która jest uważana za główną córkę lub matkę, ponieważ leży na północy i w górę rzeki.

Ten związek między nimi i bliskość obu miejsc do pobliskiej rzeki nie jest oczywiście pozbawiony głębokiego znaczenia symbolicznego, nie tylko dla Avebury, jak już widzieliśmy, ale także dla Stonehenge, jak zobaczymy.

CHRONOLOGIA STAROŻYTNYCH ARCHITEKTONICZNYCH PRZEDSTAWIEŃ REGENERACJI: KROMLECH/KOŁO Z DOŁAMI OTOCZONE WAŁEM I DOŁEM I ZWRÓCONE W STRONĘ PRZESILENIA (LUB NIE), TUMULUS Z KOMORĄ ZWRÓCONĄ W STRONĘ PRZESILENIA I OKRĄGŁY PIRAMIDALNY TUMULUS SKIEROWANY W GÓRĘ 

W porównaniu ze wzgórzami Presseli i Avebury, Stonehenge nie jest miejscem dużych tumuli z komorami, jak Newgrange w Irlandii czy West Kenneth Long Barrow w Avebury.

Jest to przede wszystkim okrągłe sanktuarium początkowo składające się z nasypów i dołów, do których dodano stojące kamienie, jak w Waun Mawn na wzgórzach Presseli lub w kręgu Avebury. Można go również porównać, zanim dodano stojące kamienie, do kromlechów / świętych kręgów Windmill Hill na północnym zachodzie lub do całkowicie świętego miejsca Sanktuarium na wzgórzu na południowym wschodzie, w pobliżu rzeki Kenneth.

Czy możemy powiedzieć, że powstanie tych świętych kręgów poprzedza powstanie kurhanów?

Trudno powiedzieć. W Avebury święte kręgi na Windmill Hill pochodzą z 3300 r. p.n.e., te w sanktuarium z 3000 r. p.n.e. (dla ich początkowej fazy przed ukończeniem w Avebury), a te w samym kromlechu Avebury pochodzą z 2600 r. p.n.e., prawie równolegle ze Stonehenge, które rozpoczęło się w 2800 r. p.n.e.. Podsumowując, idea okrągłej kromlechu wydaje się lokalnie, jeśli nie współczesna, to przynajmniej nieco późniejsza niż duże kopce grobowe – sanktuaria, ponieważ duży komorowy kopiec grobowy w West Kenneth jest nieco starszy, datowany na 3700 pne.

Jak widzieliśmy, idea okrągłego piramidalnego tumulusa wznoszącego się ze szczytu i osi centrum z pewnością pochodzi z późniejszych czasów, ze wzgórzem Sill Bury datowanym na 2750-2400 pne.

O starożytności idei Cromelch reprezentującej łono, z jego symboliką równoważną z symboliką grobowca-sanktuarium, świadczy niewątpliwie fakt, że ze wszystkich miejsc, wzgórza Preseli są wyraźnie najstarsze, wraz z miejscem Waun Mawn, które jest przede wszystkim świętym kręgiem, na którym niebieskie kamienie musiały zostać wzniesione dopiero później (zanim zostały przeniesione znacznie później do Stonehenge).

Podsumowując, z trzech symbolicznych architektur używanych do reprezentowania lotu ojca w kosmos i jego regeneracji przez łono matki, święte kromlechy / kręgi (z dołami otoczonymi nasypami i rowami) oraz komorowe kopce grobowe zorientowane na przesilenie są niewątpliwie współczesne, podczas gdy okrągłe i / lub piramidalne kopce grobowe pochodzą z późniejszego pomysłu, nawet jeśli idea, którą chcemy przekazać, jest taka sama, zmienia się tylko użyty symbol lub jego kierunek / orientacja.

POWÓD ORIENTACJI FAZY 1 NA PRZESILENIE

Wyjaśnienie dotyczące orientacji na przesilenie.

Kręgi fosowe/talusowe z dołami były oczywiście zorientowane na przesilenie już w momencie ich projektowania. Zauważono, że w przypadku Stonehenge, Kamień Pięty, który oznacza przesilenie letnie, oraz Kamienie Stacji, które oznaczają orientację w kierunku północno-wschodnim, a zatem przesilenie zimowe, są uważane za wykonane w fazie I, ale, jak nam powiedziano, mogły być również wykonane później, w fazie III. Jak zobaczymy, nie ma to wpływu na symbolikę świętego kręgu na nasypie / rowie z dołami, ponieważ nawet tak jak stoi, nie zorientowany na przesilenie lub wschód słońca, jest już częścią symboliki matrycy reprezentującej regenerację, orientacja tylko ją podkreśla.

Jednak po tym, co właśnie zostało powiedziane, biorąc pod uwagę, że długie kopce grobowe były starsze i już zorientowane na przesilenia, prawdopodobnie nie było trudne dla tych, którzy stworzyli te „podstawowe” kręgi z nasypami / rowami i dołami, aby również zorientować je na przesilenia, ponieważ taka orientacja była już praktykowana w przypadku długich kopców grobowych, które były współczesne lub nieco wcześniejsze.

NAJPROSTSZA I NAJSTARSZA ARCHITEKTURA SYMBOLIZUJĄCA MATRYCĘ: OKRĄG Z FONTANNĄ I TALUSEM ORAZ Z FUNDAMENTAMI (BEZ OBCIĘTYCH KAMIENI). wyjaśnienie

Oprócz tego, co właśnie zostało powiedziane, podnoszenie kamieni na miejscu Cromlech / świętego kręgu (z dołami otoczonymi nasypami i rowami) wyraźnie wydaje się być późniejszym etapem ukończenia budowy.

Jest to nie tylko logiczne, ale możemy również dojść do wniosku, że bez stojących kamieni takie miejsce musiało już mieć własną symbolikę i rytualne zastosowanie, a kamienie zostały dodane (lub nie) tylko po to, aby dodać własną symbolikę.

Jest na to wiele przykładów, które możemy tutaj wymienić:

STONEHENGE I OKOLICZNE MIEJSCA :

W przypadku Stonehenge, kamienie bluestones w jednym z centralnych kręgów, wewnątrz początkowego kręgu rów-talus, zostały przywiezione i wzniesione dopiero w fazie 2, a kamienie Sarsen trilith dopiero w fazie III. Początkowo faza I była więc niczym więcej niż kręgiem (nasypem i rowami) z dołami w nim i wokół niego, ułożonymi w okrąg. 

DOŁY WEWNĘTRZNE

Należy pamiętać, że w obrębie dużego kręgu rów-talus wyznaczono początkowy krąg 56 dołów (doły Aubreya) (o średnicy i „głębokości wystarczającej do pomieszczenia osoby dorosłej (średnica 1,5 m i głębokość 1,2 m) lub dziecka (średnica 0,75 m i głębokość 0,6). Znaleziono również spinki do włosów, węgiel drzewny i zwęglone szczątki kostne. Groby kremacyjne znaleziono również w południowo-wschodniej połowie zagrody. Łącznie z dołami Aubreya, całkowita liczba dołów kremacyjnych wynosi 55.

ZEWNĘTRZNE DOŁY UŁOŻONE W OKRĄG WOKÓŁ CENTRALNEGO TALUSA STONEHENGE

Mówiliśmy już o dołach wewnątrz kręgu fosa-talus w Stonehenge, ale musimy również zwrócić uwagę na doły znajdujące się na zewnątrz i ułożone w okrągły wzór wokół niego:

W rzeczywistości należy pamiętać, że odkryto doły o średnicy 10 m i głębokości 5 m, ułożone w okrąg i idealnie wyrównane wokół menhirów, tworząc okrąg o średnicy 20 km wokół kręgu Stonehenge!

Ponadto na zewnątrz odkryto 2 okręgi z 30 otworami (lub dołami) każdy (dokładnie tyle samo, co liczba trylitów na obwodzie) (najwyraźniej w fazie III b, tj. po umieszczeniu trylitów Sarsen), rozmieszczonych wzdłuż centralnej osi każdego trylitu. Te otwory lub doły były prostokątne z pionowymi ścianami, o głębokości 1,05 metra (dla okręgu 7) i 0,92 metra (dla okręgu Y), o średniej długości 1,80 metra i średniej szerokości 1,2 metra.

Warto zaznaczyć, że równie dobrze mogli dołączyć ciało.

Interpretacja tych dołów jest taka, że są one prawdopodobnie śladem przerwanego projektu reorganizacji bluestones poza kręgiem Sarsen. Powodem takiej interpretacji jest ich niedokończony wygląd i zawartość: fragmenty ryolitu i piaskowca Sarsen, a także podstawa wyłożona szorstkim krzemieniem.

Nie jest to jednak logiczne, ponieważ gdyby doły te zostały wykopane wyłącznie w celu umieszczenia w nich bluestones, powinny zawierać tylko ryolit, a nie także pozostałości Sarsen. Ten fakt, fakt, że były one niedokończone, oraz jednoczesna obecność otaczających dołów, w kręgu Stonehenge, ale także wokół innych kręgów dołów, doskonale zharmonizowanych z trylitami i nieprzeznaczonych do umieszczania stojących kamieni, powinny doprowadzić nas do zrozumienia, że one również były wyraźnie zaprojektowane do tego samego celu lub zastosowania, co wewnętrzne lub bardziej odległe kręgi dołów.

Jeśli pozostaniemy w pobliżu Stonehenge, odkryto również inny okrągły pomnik ceremonialny, niezależny od Stonehenge, ale współczesny i oddalony o 1 km, utworzony przez rów z wejściami skierowanymi na południowy zachód i północny wschód (a więc również w kierunku przesilenia), z wewnętrznymi dołami o średnicy do metra.

Jeśli pozostaniemy blisko Stonehenge, co znajdziemy?

Na północ od Stonehenge odkryto pas ziemi znany jako Curcus, biegnący ze wschodu na zachód przez około 3 kilometry i poprzedzający Stonehenge o kilkaset lat.

Co więc znajdujemy na miejscu? Nie tylko rowy definiujące miejsce, ale także doły! W rowach eksperci odkryli szeroką szczelinę po północnej stronie, prawdopodobnie umożliwiającą ludziom wchodzenie i wychodzenie. Co więcej, znaleźli również po obu stronach, na zachodzie i wschodzie, dwa identyczne doły o głębokości jednego metra i średnicy 4,5 m, używane do oznaczania orientacji przesilenia letniego i wschodu słońca (tworzące również trójkąt ze Stonehenge w dniu przesilenia letniego, oznaczające wschód i zachód słońca), a wszystko to w obrębie pomnika skierowanego w stronę przesilenia zimowego. 

Najwyraźniej te dwa doły nie znalazły się tam przypadkowo, a ze względu na ich rozmiar nie zostały zaprojektowane do przechowywania monolitu.

To logicznie doprowadziło badaczy do wniosku, że musiał on być używany do rytuału.

Rytuał? Ale jaki rytuał?

Z tego punktu widzenia naukowiec uważa, że doły były używane do palenia ognisk, dzięki czemu miejsce to było widoczne zarówno w dzień, jak i w nocy.

Czy o to w tym wszystkim chodzi?

Przed udzieleniem odpowiedzi prosimy o zapoznanie się z innymi przykładami kręgów rowowo-talerzowych z dołami:

SPRAWA WINDMILL HILL

Windmill Hill na północ od Avebury to również okrągła struktura z dołami. Początkowo istniał tam rów talowy około 3800 r. p.n.e., który został uzupełniony około 3300 r. p.n.e. trzema okrągłymi rowami wykopanymi wokół szczytu wzgórza, ale to, co nas interesuje, to fakt, że znaleziono tam całą serię dołów. Z wypełnienia rowu wydobyto również duże ilości kości ludzkich i zwierzęcych.

PRZYPADEK AVEBURY

Wreszcie, jeśli spojrzymy na krąg Avebury, to samo mogło być prawdą, ponieważ zanim umieszczono tam jakiekolwiek kamienie, był to przede wszystkim ogromny okrągły pierścień złożony z brzegu i rowu. Przeprowadzone (lub nie) wykopaliska nie mówią nam, czy podobnie jak Stonehenge, wewnątrz lub wokół niego znajdowały się doły. Wokół znaleziono jednak ludzkie kości, co wskazuje, że miejsce to mogło odgrywać rolę w ceremoniach pogrzebowych lub kultu przodków.

SYMBOLIKA KROMLECHU Z DOŁAMI. WYJAŚNIENIE SYMBOLIKI I RYTUALNEGO WYKORZYSTANIA DOŁÓW

Co to wszystko oznacza?

Jaki mógł być cel tych dołów, które nie były przeznaczone do przechowywania słupów lub stojących kamieni, a które były wystarczająco duże, aby pomieścić ludzi, zwłaszcza że w niektórych z nich znaleziono ślady kremacji i zwęglone szczątki kostne?

Aby to zrozumieć, zadajmy dwa pytania:

W jakim kontekście religijnym się znajdujemy?

Jaka jest symbolika dołu?

Jeśli chodzi o kontekst, biorąc pod uwagę symbolikę koła, do której dodaje się symbolikę odrodzenia słońca podczas przesilenia zimowego, jesteśmy już na stronie, która celebruje łono bogini matki jako środek zapewniający, że ojciec bogów i jego czciciele odrodzą się podczas przesilenia zimowego (przejrzyj symbolikę koła, słońca…).

Jeśli chodzi o symbolikę dołu, zachęcam do ponownego przeczytania go i różnych rytualnych zastosowań, które były z niego wykonywane na przestrzeni wieków i przez różne ludy.

Łatwo zatem zrozumieć, że doły Stonehenge miały być wykorzystywane do trzech różnych i potencjalnie współistniejących celów:

• Użycie inicjacyjne, mające na celu przygotowanie wtajemniczonych do stawienia czoła śmierci. W tym celu umieszczano ich w dołach, przykrytych tak, aby nie mogli ich tymczasowo opuścić, bez wątpienia skropionych krwią (jak w taurobolusie Mitry) lub moczem, piwem lub wszelkiego rodzaju płynami, a nawet wszelkiego rodzaju produktami rozkładu i gnicia, aby mogli przygotować się do podjęcia i zaakceptowania wielkiej podróży, która ich czekała. Ich inicjacyjnym celem było pozostanie tam bez wychodzenia przez określony czas, prawdopodobnie jeden lub więcej dni, po czym o wschodzie słońca mogli się wynurzyć, symbolizując swoje odrodzenie, wyjście z łona matki, powrót do życia.
• Zabójstwo ofiarne

Jest całkowicie zrozumiałe, że aby przyciągnąć dobre łaski bogini matki i zapewnić stałość jej opatrzności w przypadku obfitości w regionie, te doły umieszczone w lub wokół jej świętego kręgu matrycowego, schematycznego przedstawienia kuli ziemskiej jej łona, mogły być również wykorzystywane do składania jej ofiar. Pretekst do tych ofiar był dwojaki. Po pierwsze, ofiarowanym osobom obiecywano udaną podróż do zaświatów z zapewnieniem odrodzenia się dzięki ich poświęceniu dla społeczności. Po drugie, aby jeszcze bardziej usprawiedliwić ten ohydny czyn (bez zamierzonej gry słów…), całej społeczności złożono również obietnicę, że dzięki tym ludzkim ofiarom Bogini Matka będzie nadal zapewniać całej żyjącej społeczności przepływ swoich obfitych płynów i dobre zbiory, które z nich płyną. Wielka Kapłanka przypomniała społeczności, że Bogini Matka sama poświęciła się dla ludzkości od samego początku świata. W zamian za to, naturalnym było dla niej wymaganie, abyśmy poświęcili się jej w zamian, aby dać jej „sa” energii życiowej, aby w zamian mogła kontynuować produkcję eliksirów nieśmiertelności dla zmarłych i obfitości dla żywych.

Z tego punktu widzenia odkrycie łucznika, starannie pochowanego, zabitego trzema strzałami wystrzelonymi z bliskiej odległości, wyraźnie przywołuje ofiarę. Tym bardziej, że jak widzieliśmy, łucznik ma bardzo silne znaczenie symboliczne, ponieważ kiedy nie trafia w cel, reprezentuje stan niedoskonałości, a kiedy go osiąga, odzyskuje doskonałość. Jako ofiara z człowieka możemy założyć, że została ona złożona w celu zainaugurowania i poświęcenia miejsca, dokładnie w taki sam sposób, w jaki dziś przecina się wstęgę, aby zainaugurować ukończony pomnik. Pojedynczy łucznik pochowany tam z taką troską reprezentował dla całej obecnej społeczności upadłego ojca bogów, który został teraz poproszony o powrót do życia w stanie doskonałości, dzięki swojej wyjątkowej mocy regeneracji.

• Używany jako miejsce kremacji, a nawet święte miejsce pochówku.

Jest również całkowicie zrozumiałe, że każda rodzina, która straciła ukochaną osobę i wierzy w regenerującą moc matrycy Bogini Matki Nieba, Ziemi i Piekła, może chcieć zrobić wszystko, co w ich mocy, aby upewnić się, że ich zmarły został tam pochowany lub skremowany, ponieważ taka bliskość miała przynieść im pewność regeneracji.

Jest to zasadniczo zgodne z tym, co zostało znalezione, a mianowicie, że było to miejsce pochówku. Należy jednak pamiętać, że w samym miejscu mogło zostać pochowanych 240 osób. W ciągu kilkuset lat to wciąż niewiele. Jak pokazują fakty, wydaje się, że kremacja była używana częściej niż pochówek, a święty krąg w Stonehenge, pod postacią nekropolii kremacyjnej, był zasadniczo przeznaczony dla elity. Łatwo zatem zrozumieć, że im bardziej wysoko postawiona osoba, tym większe prawdopodobieństwo, że zbliży się do kręgu w czasie kremacji.

Jednak z pewnością nie możemy ograniczać tego miejsca do tego prostego potrójnego zastosowania (inicjacyjnego, rytuału ofiarnego i pogrzebowego) lub że musiało ono zostać ukończone wraz z trylitami i bluestones, aby mieć jakiekolwiek znaczenie symboliczne.

Jest absolutnie jasne i niezbędne, aby zrozumieć, że od samego początku tworzenie koła (z rowem, nasypem…) i tworzenie dołów było już samo w sobie, z orientacją lub bez orientacji w kierunku przesilenia, a nawet jeśli było to coś „prostszego” do osiągnięcia niż komorowy tumulus lub kromlech stojących kamieni, reprezentacja łona bogini matki. Ten religijny gmach, jakkolwiek podstawowy, był już naładowany tą silną symboliką, którą etapy budowy, tam gdzie się pojawiły, służyły jedynie wzmocnieniu swoją dodatkową symboliką, aby jeszcze bardziej wbić tę samą ideę i ją uzupełnić.

POŁĄCZENIE Z RZEKĄ AVON

Warto również zauważyć, że po ukończeniu kręgu i jego dołów, drugim etapem (około 2100 lat temu w przypadku Stonehenge) było połączenie go z rzeką Avon, z utworzeniem alei biegnącej w linii prostej od północno-wschodniego wejścia, a więc w kierunku przesilenia zimowego, a następnie zakręcającej na wschód do rzeki. Ponadto w miejscu, gdzie aleja styka się z rzeką, znaleziono okrągłą konstrukcję z 4 kamieni.

Ta sama troska o połączenie miejsca matrycy z rzeką jest tym bardziej widoczna, że aleja łącząca ją z rzeką została również znaleziona dla pomnika związanego ze Stonehenge i znajdującego się w Durrington Walls.

Dlaczego ta aleja? Skąd potrzeba połączenia świętego kręgu matrycy z rzeką?

Czy służył tylko do transportu kamieni, jak czasami czytamy?

Musimy spojrzeć na to z odpowiedniej perspektywy.

Jak zauważyłeś, nie wspominając o innych miejscach, Avebury i ostateczne miejsce jego sanktuarium zostały wybrane ze względu na bliskość rzeki Kenneth. Podobnie Stonehenge zostało wybrane ze względu na bliskość rzeki Avon.

Co więcej, jak widzieliśmy w analizie rzek regionu, Kenneth i Avon są hydrograficznie, a zatem mistycznie powiązane.

Oczywiście, jeśli dodasz :

• zrozumienie symboliki przedstawienia bogini-matki w pozycji kucznej, rodzącej ojca bogów,
• zrozumienie symboliki płynów witalnych jako wypływających z ciała bogini-matki w miejsce mesjasza-syna, aby dać nieśmiertelność i obfitość
• rozumiejąc symbolikę rzeki, „Ida” w języku sumeryjskim [którego najbliższym nam i najbardziej emblematycznym symbolem jest bogini Cybele z Frygii zwana Idaia Mater] jest po prostu inną nazwą/awatarem samej bogini matki, a kamyki lub kamienie rzeki symbolicznie są jej dziećmi.

… tak wiele symboliki, że zapraszam do przejrzenia w razie potrzeby.

Staje się więc absolutnie jasne i istotne, aby zrozumieć, że bliskość i dostęp do rzeki nie są zwykłą koniecznością logistyczną.

Jest to przede wszystkim symboliczna konieczność.

Rzeka jest tam, aby pokazać, że woda nieśmiertelności i życia pochodzi od bogini matki.

Jest zatem absolutnie konieczne, aby w umysłach ludzi powstało połączenie między obecnością regenerującej matrycy bogini matki powyżej a rzeką poniżej, która jest jej emanacją, przez którą daje życie całemu otaczającemu regionowi.

Miało to zapewnić okazję do rytualnych kąpieli, jak zobaczymy, praktykowanych w Fuente de Lavapatas na terenie parku archeologicznego Saint Augustine, który zbadamy w następnej książce, lub w jakimkolwiek innym miejscu o podobnym charakterze, i jak to się dzieje do dziś, jak łatwo zrozumieć, w wodach Gangesu, uważanych za życiodajny, oczyszczający płyn z wody bogini matki krów.

Chociaż podróż nad rzekę miała być ostatnim etapem procesji i rytuałów odprawianych w dniu przesilenia zimowego, aby uczcić odrodzenie Wielkiego Boga i jego udaną reinkarnację w jego synu, to jednak był to bardzo ważny etap, z końcowym bukietem niewątpliwie otwierającym bal, po kąpielach i ablucjach do scen biesiadnych z towarzyszącymi im bankietami i piciem.

A skoro już jesteśmy przy tym temacie, przyjrzyjmy się etymologii słowa „avon”!

ETYMOLOGIA SŁOWA AVON

Nazwa „Avon” jest wyspiarskim bretońskim słowem lub bretońskim, walijskim „afon” [wymawiane „avon-n”] i oznacza „rzekę”. Etymologią słowa avon jest proto-celtyckie *abonā, oznaczające „rzekę”. W języku środkowobretońskim słowo to przybrało formę „aven”, którą można znaleźć w nazwie miasta „Pont-Aven” [dosł. „most nad rzeką”]. Słowa „River Avon” dosłownie oznaczają „rzekę”.

https://fr.wikipedia.org/wiki/Avon_[ciek wodny]

Sumeryjska etymologia słów Avon i Abona :

Etymologia Avon, która wywodzi się od protoceltyckiego „abona”, jest kolejnym przykładem betacyzmu, o którym wspomnieliśmy w naszej analizie imienia Ewa, a mianowicie wymienności lub przesunięcia semantycznego powszechnie obserwowanego w wielu językach (łacina, greka, hebrajski) między „b” i „v”.

Łatwo zrozumieć, dlaczego avon pochodzi od abon lub abona.

Zacznijmy od zauważenia, że fakt, iż abona odnosi się do samej rzeki i nie jest imieniem wybranym przypadkowo, jest już bezpośrednią aluzją do bogini matki, ponieważ JEST rzeką, przez „i7” lub ída (rzeka, główny kanał, ciek wodny); przez „ída” jest tą, która (re)generuje „ed” wodę „a”, ale także ojca „a” lub „aa”. Jest tą, która generuje eliksir płynów życia i obfitości „ì” lub ia2, 7, 9 (płyny tłuszczowe, masło, olej, tłuszcz, śmietana) lub i4, ia4 (kamyki, symbole jej dzieci).

Ale oczywiście „avon” i „abona” prowadzą nas dalej.

Daje nam to zbliżenie na identyfikację „av” „eve” z „ab” „krową” w języku sumeryjskim. Dzięki temu prostemu semantycznemu przesunięciu z „v” na „b”, abona jest nie tylko Ewą „av”, ale także krową „ab”.

Łatwo jest również zrozumieć znaczenie rzeki „la Boyne” na terenie Tary, które zostanie przeanalizowane w następnej książce, i dlaczego nazwa tej rzeki jest związana z boginią krów Boand. Celtyckie słowo oznaczające krowę to „mBo”, a „na mBo” oznacza „z krowy”, co można łatwo porównać z „Aboną”.

Ale jeśli podzielimy abonę w języku sumeryjskim na „ab” „un” „na”, co to oznacza?

un (wymawiane oun)

One” oznacza „ludzi, lud, tłum”, ponieważ „one”, odpowiednik ùña, oznacza „ludzi, populację, tłum”.

Powinniśmy również pamiętać, że „ùnug, unu6” to terminy oznaczające wysoki grobowiec, świątynię, jadalnię itp., sanktuarium, a ich znak klinowy jest taki sam jak Temen [te], termin, który jest niewątpliwie rdzeniem greckiej nazwy świątyni, słynnego „temenos”.

W ten sposób rzeka może być postrzegana jako święte miejsce, sanktuarium dla tłumu czcicieli Bogini Matki, którzy przychodzą się tam wykąpać, aby oczyścić się i naładować baterie energią jej płynów.

Na

Termin ten został poddany wyczerpującej analizie w celu zrozumienia znaczenia imion sumeryjskich bogiń Nanny i Innany, a także innych symboli.

Oto, co możemy powiedzieć o naszej rzece „abuna”:

„Na” oznacza kamyk, zwykły kamień, żeton, licznik, skałę, a także człowieka. Jedno ze złożonych słów z jego użyciem [ùña, ùñ, ùku, un (- ñá)] oznacza ludzi, populację, tłum.

Teraz inne określenie kamyka, i4 lub ia4 jako dziecko rzeki (i7 lub ída) jest symbolem syna. Homonimem kamyka (i4 lub ia4) jest „ì” lub ia2, 7, 9) płyny (tłuszcz, masło, olej, smar, śmietana).

Trzecim terminem dla galet, oprócz „na” i „i”, jest Peš. Teraz peš oznacza łono, dziecko, syna i przez peš 5,6 pająka, z formami czasownika być w ciąży, począć (Peš 4,13).

Tak więc ten kamień, ten kamyk, przenosi nas z powrotem do bogini matki i jej mesjańskiego syna, owocu jej łona i daru jej życiodajnych płynów.

Co więcej, „na”, analizowane w symbolice moździerza, oznacza również, w szczególności przez na8 równoważne nañ, czynność picia, podlewania, nawadniania, picia z, będąc skurczem „ní” „ciała, siebie”, „a” „wody” i „áñ” „nalewać, dostarczać”. nañ lub naña, oznacza zmiażdżenie.

Jeśli więc „na” niesie ze sobą ideę syna, a co za tym idzie, pochodzenia ludzi, odnosi się również do płynów i matrycy. Jego związek z zaprawą poprzez na8 nawiązuje również do płynów uzyskanych w procesie konkrecji, zniszczenia zmarłych powracających do matrycy.

Dzięki temu prostemu terminowi mamy do czynienia z matrycą bogini-matki, która miażdży i nawadnia swoimi płynami, a także jej syna-mesjasza i jego potomków.

Należy pamiętać, że terminy te wyjaśniają samo imię innej sumeryjskiej bogini, Innany [„i” „na8-na8”], co oznacza tę, która miażdży i podlewa, zrasza wodą, ale także bogatymi płynami.

Powinniśmy również dodać, że ponieważ „na” jest również żetonem, licznikiem, nanna (imię bogini księżyca w Sumerze) również przekazuje ideę instrumentu liczącego, tego, który liczy lub tego, który umożliwia liczenie.

Pasuje to do faktu, że księżyc będzie używany jako instrument kalendarza.

Na koniec dodajmy, że w leksykonie „n” oznacza „być podniesionym”.

Pomaga nam to zrozumieć inne możliwe znaczenie słowa „na”.

Ponieważ „n” oznacza być podniesionym, a „a” oznacza ojca, ale także przez „á” bok, który jest imieniem Ewy pod boginią boku lub żebra, „na” może oznaczać podniesionego ojca, ale także „żebro / bok podniesiony w sensie deifikacji”, innymi słowy bogini boku (Ewy).

Co rozumiemy przez rzekę Avon-Abuna?

Bez wątpienia patrzymy na kolejną mistyczną reprezentację Ewy pod krowią rzeką, strefę sanktuarium produkującą symboliczne kamyki, ludzi, tłum, a także płyny tłuszczowe, wodę, płyny witalne wydobywające się z jej zaprawy-matrycy „naña” w jej procesie regeneracji-deifikacji ojca i ich dzieci.

SYMBOLIKA POWIĄZANIA NIEBIESKICH KRĘGÓW WAUN MAWN Z KAMIENIAMI SARSEN Z ZACHODNIEGO LASU

Przyjrzyjmy się teraz znaczeniu tego skojarzenia i odpowiedniej symbolice niebieskich kamieni i kamieni Sarsen.

Jeśli chodzi o niebieskie kamienie, zostały one najwyraźniej wzniesione w fazie II, w tym samym czasie lub wkrótce po utworzeniu alei łączącej święty krąg z rzeką.

Zauważono, że początkowo [w fazie II] planowano projekt z dwoma kręgami 82 niebieskich kamieni skierowanych na północny wschód i przesilenie letnie.

Te niebieskie kamienie zostały zdemontowane i przetransportowane do kromlechu Waun Mawn na wzgórzach Preseli. 

Następnie, po zainstalowaniu trylitów Sarsen z West Woods [w fazie III A, z obręczą trylitową i centralnymi trylitami w kształcie litery U], te dwa kręgi bluestones zostały zreorganizowane [w fazie III C] poprzez skopiowanie i wklejenie organizacji trylitów Sarsen, po pierwsze, duży okrąg z 60 kamieniami niebieskimi utworzony między obrzeżem trylitów a podkową trylitów centralnych, a po drugie, utworzenie, z pozostałymi kamieniami niebieskimi [82 – ok. 60; podaje ok. 19 kamieni] na początku owalu, a następnie litery U [lub podkowy], w układzie kopiuj-wklej centralnych trylitów, w odległości 1 m od siebie. Szczególną cechą tego „U” z niebieskich kamieni jest to, że zostały one pocięte na prostokątne filary i wszystkie lub część z nich pasowały do siebie [co najmniej 2 pasowały bocznie].

Co możemy z tego wywnioskować?

Po pierwsze, niebieskie kamienie ułożone w dwóch kręgach miały już swoją własną symbolikę, ponieważ jeśli nie ich ułożenie, to przynajmniej ich obecność w Waun Mawn; w Waun Mawn nie było trylitów Sarsen. W Waun Mawn nie było trylitów Sarsen, więc nie potrzebowały one kamieni Sarsen, aby mieć jakiekolwiek znaczenie.

Po drugie, ponieważ już tam były, kiedy trylity Sarsen zostały przywiezione, zostały po prostu przestawione, aby pasowały do tej samej symboliki co kamienie Sarsen, ponieważ były z nimi wyrównane. 

Jednak z jedną drobną różnicą: najwyraźniej centralne trylity zostały ułożone bezpośrednio w kształcie litery U, podczas gdy niebieskie kamienie zostały najpierw ułożone w owal wewnątrz U Sarsena, a następnie same w kształcie litery U.

Co to oznacza?

Jaka jest symbolika pojedynczych niebieskich kamieni ułożonych w okrąg?

Jaka jest symbolika związku między tymi dwoma bardzo różnymi rodzajami kamienia, pochodzącymi z dwóch różnych starożytnych świętych miejsc?

Wreszcie, jaka jest symbolika trylitów ułożonych w ten sposób, w okręgu, z tym wewnętrznym U, symbolika, która wyjaśnia również ponowne ułożenie niebieskich kamieni w tym samym kształcie?

SYMBOLIKA POJEDYNCZYCH NIEBIESKICH KAMIENI UŁOŻONYCH W OKRĄG

Oprócz tego, co zostało już powiedziane na temat symboliki kręgu z powiązanym z nim rowem i dołami, aby zrozumieć symbolikę niebieskich kamieni, musimy przyjrzeć się ich naturze i ponownie przeczytać sekcję dotyczącą symboliki kamieni, zwłaszcza kamieni szlachetnych.

Zachęcam do ponownego przeczytania tej symboliki, a następnie rozważenia tego, co zostało powiedziane na temat opisu niebieskich kamieni.

Po pierwsze, te niebieskie kamienie są pochodzenia wulkanicznego.

Co więcej, na podstawie podanego opisu możemy je skategoryzować, powiedziałbym jakościowo i coraz bardziej, w następujący sposób [wyraźnie powiedziano nam, że nie są one tej samej jakości]:

• popiół wulkaniczny zawierający wapień
• oliwkowozielony popiół wulkaniczny
• ryolit [niebiesko-szara skała wulkaniczna z białawymi kulkami lub bez nich].
• z cętkowanego dolerytu [zielonkawo-niebieska skała magmowa] [z białymi lub różowawymi wtrąceniami wielkości grochu], a inne z nie cętkowanego dolerytu.

Poprzez [ponowne] odczytanie symboliki kamienia szlachetnego zrozumiesz, że symbolicznie reprezentuje on zmarłą istotę, całkowicie sublimowaną i doskonale zregenerowaną po przejściu przez matrycę. Przede wszystkim, oczywiście, dla obiecanego ezoterycznego syna-mesjasza, reinkarnacji ojca bogów, ale także dla wszystkich zmarłych ezoterycznych czcicieli.

Łatwo więc zrozumieć, że im wyższy stopień czystości kamienia, tym bardziej prawdopodobne jest, że zmarła osoba, którą reprezentuje, znajduje się na zaawansowanym etapie sublimacji.

Popiół wulkaniczny zmieszany z wapieniem reprezentuje początkowy etap, oliwkowo-zielony popiół wulkaniczny – kolejny etap, ryolit [niebiesko-szary kamień] z białymi plamami – kolejny etap, następnie ryolit bez plam – kolejny etap, następnie doleryt [zielonkawo-niebieski kamień] z plamami – kolejny etap, a następnie doleryt bez plam – ostatni etap, osiągnięcie doskonałości, czystości.

Pod tym względem niewątpliwie interesujące byłoby zauważenie, czy jakość wspomnianych kamieni ewoluuje stopniowo wokół centrum, co byłoby kolejnym dowodem na to, że z natury symbolizują one stopniowanie, etap w procesie sublimacji.

Aby zapewnić symboliczną dokładność tego rozumowania krok po kroku, musimy również przejrzeć symbolikę kolorów niebieskiego i zielonego.

Jeśli niebieski jest kolorem niebiańskiej boskości, obecnej [powróconej] do Kosmosu, to zielony, ponieważ zawiera czerwień, jest kolorem par excellence odrodzenia syna odkupiciela, który przeszedł przez czerwoną krew łona bogini ziemi.

Co więcej, kamień ołtarzowy, który omówimy później, jest blokiem mikowego zielonego piaskowca, który lśni w słońcu. Ten wybór natury i koloru z pewnością nie był przypadkowy i sam w sobie wskazuje najwyższy punkt na skali gradacji jakościowej kamienia, reprezentatywny dla osiągniętej sublimacji, która w tym miejscu jest bezsprzecznie zielona.

SYMBOLIKA WAPIENIA

Skoro już jesteśmy przy temacie jakości kamienia, warto również zastanowić się nad znaczeniem powtarzającej się obecności wapienia w dołach, czyli tutaj, na najmniej zaawansowanym etapie sublimacji kamienia.

Podsumujmy:

• W West Kenneth, podobnie jak w grobie Adama na terenie Avebury, w ścianach umieszczono wapień oolitowy, kamień w kształcie jaja.
• Na stanowisku Avebuy płyty wapienne wskazują na obecność dołów lub dołów Aubreya, w których znaleziono ślady kości.
• W Durrigton Wall, odkrytym kręgu z bardzo dużymi otworami na słupy (4,5 m wysokości?), otwory te zostały wypełnione wapiennymi odłamkami.
• A teraz mniej jakościowa część kamienia jest wykonana z popiołu i wapienia.

Przyjrzyjmy się bliżej symbolicznemu znaczeniu tego wapienia.

Co o nim czytamy?

To:

Wapień jest skałą osadową, podobnie jak piaskowiec lub gips, która jest łatwo rozpuszczalna w wodzie (patrz kras)” … „…

Powstaje na dwa główne sposoby, poprzez akumulację na dnie morskim lub opady na obszarach kontynentalnych:

poprzez akumulację, głównie na dnie morza, ale czasami w jeziorach, z muszli i szkieletów mikroalg i zwierząt morskich.

Tworzy się również w wyniku opadów atmosferycznych w środowiskach kontynentalnych.

W środowiskach kontynentalnych tworzy :

• Poprzez sedymentację, w którym to przypadku wapień jest często skamieniały.
• Poprzez odgazowanie wody podziemnej docierającej na otwarte powietrze (jaskinia, źródło), tworząc trawertyny lub stalaktyty i stalagmity. Wapienie te rzadko są skamieniałe;
• Przez działanie żywych istot. Są one zawsze skamieniałe
• przez erozję.

https://fr.wikipedia.org/wiki/Calcaire

Tak więc wapień wydaje się być przede wszystkim i w przeważającej mierze wynikiem skamieniałości szkieletów istot żywych, skorupiaków i mikroalg. Co więcej, jego kolor – biały, jak kości – siłą rzeczy przywołuje na myśl biel szkieletu.

Możemy więc zrozumieć, w jaki sposób wapień, jako symbol minerału, może odnosić się do początkowego stanu zmarłego, jego szkieletu, gdy rozpoczyna swoją podróż, aby na końcu drogi stać się kamieniem szlachetnym.

Wiąże się to z faktem, że wapienna gleba, czy to na Malcie, czy na przykład na górze El Torcal, która jest miejscem krasowym, jest porównywana do łona bogini matki, wypełnionego płynem owodniowym, w którym zmarły zostanie rozpuszczony, a także spalony, zmiażdżony i zmiażdżony, aby rozpocząć swoją podróż i transformację.

Nawiązując do symboliki West Kennet lub Grobu Adama, kiedy zmarły umiera, zostaje zasiany kredowym jajem, a kiedy jego szkielet rozpada się i powraca do prochu, symbolicznie opuszcza kredowy stan, aby rozpocząć proces regeneracji.  

SYMBOLIKA TRYLITÓW

Symbolika trylitu została szczególnie przywołana w analizie świątyń Malty, ponieważ były one używane jako masywne znaczniki przy wejściu do każdej świątyni. (Przejrzyj symbolikę słupka bramnego, trylitu i symbolikę świątyń Malty). Ich symboliczny wymiar, kojarzący je bezsprzecznie z mistycznym i mitycznym odrzwiami „aka”, emblematycznym i nominalnym symbolem wszechmocy matrycy bogini matki Even, nie pozostawia wątpliwości, że jest to również powód ich obecności na miejscu Stonehenge. Każdy z nich, gdziekolwiek jesteś, reprezentuje wejście do matrycy bogini-matki Ewy-aka, do której będziesz musiał powrócić, aby doświadczyć nowych narodzin po śmierci.

To po prostu potwierdza, że dzięki trylitowi Sarsen jesteśmy w obecności rodziców, w tym przypadku matki.

Powinniśmy jednak dodać jeszcze jedno, uzupełniające znaczenie, jakie niesie ze sobą Stonehenge.

Należy pamiętać, że znaczenie terminu Stonehenge to „wiszące kamienie”, a nawet szubienica, szubienica, narzędzie tortur, ponieważ takie wrażenie może sprawiać ich kształt.

W rzeczywistości ta etymologia, która jest częścią kultury popularnej i natychmiastowego symbolicznego znaczenia, które wciela w umysły obserwatorów, musi koniecznie mieć znaczenie.

To ukryte znaczenie jest teraz dla nas bardziej niż oczywiste.

Bez wątpienia pamiętamy, że jednym z powszechnych przedstawień ojca bogów i bogini matki było przedstawianie ich (zanim zostali zregenerowani) w różnych mitologicznych awatarach w stanie podobnym do Chrystusa, złożonego w ofierze. Byli oni przedstawiani albo obdzierani ze skóry, wieszani, podwieszani lub przywiązywani do drzewa lub słupa, tak jak miało się to stać z Jezusem znacznie później. W tym kontekście można ponownie przyjrzeć się symbolice słupa, huśtawki, kraba, smyczy, pająka (mit o Arachne), a nawet mandragory (owoc spermy wisielca). Lub przeczytaj analizę w nadchodzącym tomie 3 zatytułowanym „Wojna propagandowa Tytana przeciwko Bogu i Michałowi” w sekcji zatytułowanej „Tytan naucza, że on oraz Adam i Ewa działali jak Chrystus i poświęcili się dla swoich dzieci”.

Dlatego niezwykle interesujące jest to, że słupek drzwi, czy to w formie drewnianej, czy kamiennej, przekazuje ideę martwego, powieszonego człowieka. W rzeczywistości dokładnie tak przedstawiano pierwszą ludzką parę, z jednej strony oznaczając ich skazanie na śmierć, ale z drugiej strony tak zwaną „ofiarę”. Ofiara, o której nauczano, że została złożona, aby otworzyć drogę, drzwi do obiecanej nieśmiertelności.  Przez co? Przez łono bogini-matki Ewy, która jest również reprezentowana przez odrzwia!

Tak więc jego znaczenie jest natychmiast poczwórne: zabijanie, poświęcenie, łono Ewy.

Tym bardziej staje się jasne, dlaczego na Malcie, podobnie jak tutaj, zastosowano konstrukcję słupów drzwiowych lub trylitów, a nie konstrukcję wspornikową, ponieważ jej symbolika jest tak pełna znaczenia.

Ponadto nie jest to po prostu upamiętnienie tego, co podobno zrobiła para bogów: poświęcili się. Jest to również wiadomość dla wyznawców, mówiąca im, kiedy przybywają do tego świętego miejsca, że oni również muszą spodziewać się symbolicznego powieszenia, jeśli mają zostać zregenerowani przez matrycę. Innymi słowy, w taki czy inny sposób muszą być przygotowani na śmierć, aby zapłacić za swoje winy, poświęcić się, czy to będzie ofiara ego, czy prawdziwa ludzka ofiara, jak ich przodkowie Adam i Ewa.

WNIOSEK DOTYCZĄCY SYMBOLIKI POWIĄZANIA NIEBIESKICH KAMIENI Z KAMIENIAMI SARSENOWYMI

W świetle tego, co właśnie zostało powiedziane i po zrozumieniu symboliki niebieskich kamieni i Sarsen, jakie jest przesłanie przekazywane przez ich powiązanie w miejscu Stonehenge? 

Pierwszą rzeczą, na którą należy zwrócić uwagę, jest to, jak bardzo się różnią:

Kamienie niebieskie mają średnio 2 m wysokości, od 1 m do 1,50 m szerokości i do 0,80 m grubości.

Nie ma to nic wspólnego z kamieniami Sarsen.

Jeśli weźmiemy pod uwagę 5 trylitów w centrum w kształcie litery U, dwie najmniejsze pary trylitów miały 6 metrów wysokości, kolejne 6,50 metra, podczas gdy duży pojedynczy trylit po południowo-zachodniej stronie musiał mieć 7,3 metra wysokości, łącznie z nadprożem. Jeśli weźmiemy trylity użyte do utworzenia obwodu, 

Ortostaty mają prawie 4,10 metra wysokości, a nadproża 0,80 metra grubości, co oznacza, że górna część nadproża znajduje się 4,90 metra nad poziomem gruntu. Co więcej, poza wysokością, ich objętość i masa są znacznie większe niż w przypadku bluestones.

Pytanie brzmi więc: czy patrzymy tutaj na ekspresję symbolicznego dualizmu typu męsko-żeńskiego, pierwotnej pary, jak w przypadku kamieni Sarsen w Avebury?

Oczywiście, że nie, i to z czterech zasadniczych powodów:

• Jak właśnie widzieliśmy, niebieskie kamienie reprezentują udaną sublimację zmarłego, udaną sublimację dziecka (ezoterycznego syna-mesjasza) lub dzieci wielkiej pary bogów, którzy z mistycznego dołu, w którym zostali pochowani, stopniowo przekształcali się w coraz doskonalszy sublimowany kamień. Nielogiczne byłoby zatem kojarzenie tych samych niebiesko-zielonych kamieni z żeńską postacią Bogini Matki pod pretekstem, że są one po prostu mniejsze pod względem wielkości i wymiarów niż trylit.
• Drugim powodem jest zbyt duża różnica w rozmiarze i wymiarach.

Na stanowisku Avebury zauważalna, ale zmierzona różnica w rozmiarze i objętości wyjaśnia dualizm męsko-żeński, podobnie jak w Göbekli Tepe, gdzie jeden z dwóch ortostatów w kształcie litery T jest nieco większy od drugiego, ale tutaj różnica jest zbyt duża. Z drugiej strony, ta różnica w rozmiarze jest znacznie lepiej wyjaśniona przez dualizm rodzic-dziecko.

• Wreszcie trzecim powodem jest to, że samo pochodzenie kamieni mówi nam coś o ich symbolice. Podczas gdy niebieskie kamienie z Preseli reprezentują dzieci Bogini Matki Skały, które stopniowo odniosły sukces w swoim cyklu sublimacji, kamienie z Sarsen reprezentują bóstwa Ojca i Matki przewodniczące tej regeneracji, Ojciec jako nawóz i Matka jako środek-matryca regeneracji.
• Czwartym powodem jest to, że trylit bezsprzecznie reprezentuje pierwszą parę ludzkich rodziców, ich stan jako skazanych na śmierć, jako ofiary i jako bramę do łona bogini-matki Ewy-aka, która jest w ten sposób bezpośrednio nazwana.

Możemy więc lepiej zrozumieć proces i logikę stojącą za stopniowym łączeniem tych dwóch rodzajów kamienia z dwóch różnych świętych miejsc na terenie Stonehenge:

Po pierwsze, święty krąg, sam w sobie przywołujący matrycę, z lub bez orientacji na przesilenie, z jego dołami (inicjacyjnymi, ofiarnymi lub pogrzebowymi), połączonymi z rzeką, był wystarczający, aby wyrazić dla czcicieli konieczność ich powrotu do matrycy, aby wyobrazić sobie odrodzenie się pewnego dnia, pozwalając bogini-matce nadal dostarczać żywym obfite płyny.

Dodanie niebieskich kamieni miało po prostu dać czcicielom lepsze wyobrażenie o tym, czym mieli się stać: „drogocennymi kamieniami”, sublimowanymi dziećmi matrycy.

Odtwarzając ten sam wzór w Stonehenge, co w Preseli, przekazano tę samą symbolikę i mistyczne połączenie między tymi dwoma miejscami, niczym przejście przekaźnikowe.

Dodanie kamieni Sarsen w pobliżu Avebury na miejscu Stonehenge dodało osobistą obecność pary bogów, symboliczną obecność, która była bardziej skoncentrowana na miejscu Avebury. Oczywiście stworzyło to również mistyczne połączenie z tym miejscem, połączenie, które już istniało z rzeką Avon połączoną z rzeką Kenneth.

Stonehenge jest ni mniej, ni więcej tylko mistycznym połączeniem Preseli i Avebury, gdzie, że tak powiem, „cała mistyczna rodzina”, rodzice i synowie (i dzieci), materializują się i łączą.

SYMBOLIKA UŁOŻENIA KAMIENI SARSENOWYCH I NIEBIESKICH W KSZTAŁCIE LITERY U (ORAZ UŁOŻENIA OWALNEGO)

Jeśli mamy zrozumieć rację bytu tego przepisu, który dodaje dodatkową symbolikę poprzez kształt litery U, musimy najpierw zrozumieć kilka rzeczy.

Jaka jest symbolika owalu i litery U?

Jakie jest znaczenie kamienia ołtarzowego w środku tego U?

SYMBOLIKA OWALU

Zauważono, że owal był kiedyś utworzony przez niebieskie kamienie. To szczegół, ale wspiera ideę, że niebieskie kamienie są związane z dzieckiem, z jajkiem (przejrzyj symbolikę jajka). Rzeczywiście, symbolika owalnego lub jajowatego kształtu odnosi się do symboliki jajka, które jest symbolem łona w sensie ogólnym, ale także bardziej szczegółowo do jego produktu, produktu lub owocu łona bogini ptasiej matki, niezależnie od tego, czy jest czczona jako kura, gołąb, sęp itp.

SYMBOLIKA U

Symbolikę U należy porównać z symboliką kielicha, która jest bardzo wyraźnie symboliką matrycy (chociaż również tutaj, w Tajemnicach, kielich, pod sumeryjską nazwą „Kush”, również oznaczał Mesjasza-syna; zobacz symbolikę kielicha).

SYMBOLIKA KAMIENIA OŁTARZOWEGO

Na tym etapie niezwykle ważne jest zadanie pytania:

Co więc mamy w tej matrycy i w jej sercu, w tym reprezentowanym jajku?

Bez wątpienia najważniejsza rzecz na tej stronie: kamień ołtarzowy, który w rzeczywistości wcale nie jest kamieniem ołtarzowym.

Pamiętajmy, że kamień ołtarzowy to lśniący w słońcu blok zielonego piaskowca mikowego, pochodzący z Walii, dwa razy większy od bluestone’a, i choć obecnie leży poziomo i jest prawie zakopany, mógł zostać wzniesiony, tworząc wyjątkowy menhir w wyjątkowym miejscu, w samym środku pomnika.

Biorąc pod uwagę kontekst, wysiłki włożone w sprowadzenie go z Walii, jego rozmiar i jakość, jest absolutnie pewne, że kamień ten musiał stać wysoko i świecić jasno (zabarwiony na zielono) w słońcu.

Monolit ten był niewątpliwie używany do reprezentowania dwóch rzeczy w swojej osiowej pozycji (podobnie jak centralny filar świątyni w Świątyni Malty w Skorbie, o wysokości 2,90 m i wykonany z globigerytu, znajdujący się w centrum chóru lub obszaru ołtarza; podobnie jak duże obeliski, które pojawiły się znacznie później; przejrzyj symbolikę stojących kamieni, kolumn, grzybów, obelisków itp:)

• W fazie zstępującej ojciec bogów przychodzi, aby zapłodnić matrycę w jej centrum, sercu i piersi,
• W fazie wznoszenia się, tej podkreślonej przez użycie zieleni na stronie, udana sublimacja ojca bogów, który po przejściu przez łono został doskonale reinkarnowany w swoim synu, reprezentowanym przez zielony kamień z piaskowca, teraz wzniesiony ku niebu, doskonale wyrównany, aby dołączyć do kosmosu i jego statusu jako boskości.

W ten sposób różne niebieskie kamienie, które go otaczają, mogą również oznaczać, jeśli zostaną sprowadzone do niego samego, różne etapy jakościowe, przez które musiał przejść, aby dotrzeć do tego punktu. Przez rozszerzenie, ta symbolika niebieskich kamieni i centralnego stojącego kamienia reprezentuje również wszystkich tych, którzy chcą go naśladować. Jest to potężne przesłanie dla wszystkich czcicieli: jeśli podejmiesz wysiłek, jeśli ty również zakończysz cykl regeneracji, który przychodzi wraz z powrotem na ziemię, do łona bogini matki, ty też będziesz w stanie to osiągnąć, tak jak on, w centrum, aby pozbyć się nieczystości i niedoskonałości i stać się bogami.

DODATKOWA SYMBOLIKA 5 CENTRALNYCH TRYLITÓW: RĘKA!

Dochodzimy teraz do ostatecznej, uzupełniającej symboliki, doskonale współgrającej ze wszystkim, co zostało (i nadal będzie) opracowane gdzie indziej, a mianowicie symboliki 5 centralnych trylitów.

Pytanie brzmi: czy poza faktem, że reprezentują kubek, matrycę, reprezentują coś jeszcze?

Zadajmy sobie pytanie Jak duże one są?

Główny trylit ma 7,3 m długości, dwa pozostałe około 6,5 m, a dwa ostatnie 6 m.

Aby to zrozumieć, spójrz na swoją dłoń.

Wyprostuj palce tak, aby utworzyły kształt litery U nad górną częścią dłoni. Palec środkowy, znajdujący się pośrodku, pozostaje najwyższy, palce wskazujący i mały – środkowe, a kciuk i palec serdeczny – najmniejsze.

Ręka z uniesionymi palcami/Ręka Gargasa/Ręka Cosquera

Obraz Google Earth miejsca pamięci Stonehenge, Stonehenge Drive, Goldendale, Waszyngton, Stany Zjednoczone (gdzie znajduje się naturalnej wielkości reprodukcja tego miejsca).

Jak już wspomniano, środkowy palec reprezentuje głowę, palce wskazujący i mały – ramiona, a kciuk i serdeczny – nogi.

Musisz po prostu zrozumieć, że w przypadku Stonehenge kończyny są wyprostowane, co niekoniecznie ma miejsce w przypadku figurek Gargas i Cosquer cytowanych jako przykłady (lub na innych stronach, które wykorzystują symbolikę dłoni do przedstawienia bogini w pozycji kucającej lub podczas porodu), ponieważ przy płaskim widoku, takim jak w przypadku tych figurek, nogi można uznać za zgięte i / lub ręce wyciągnięte i rozciągnięte nad głową, więc niekoniecznie wyprostowane.

Ale biorąc pod uwagę symbolikę dłoni, której znaczenie teraz rozumiesz, czy rozumiesz również, co reprezentowało te pięć palców skierowanych w niebo?

Z umieszczonym pośrodku dłoni okiem matrycy, z którego wyłania się triumfalnie obelisk symbolizujący odrodzonego ojca?

Nic innego jak ciało bogini-matki, z rękami i nogami w powietrzu, mistycznie rodzące syna w przesilenie zimowe (ponieważ otwarcie U jest zorientowane na przesilenie), doskonałą reinkarnację ojca bogów i wydalające go w kosmos, z którego płyny w jej ciele będą płynąć, aby zasilić rzekę na końcu Alei.

Niesamowite, prawda?

A przecież o to właśnie chodzi.

W temacie symboliki dłoni chciałbym zwrócić uwagę na jeszcze jeden szczegół, który moim zdaniem wcale nie jest szczegółem.

Przypomnijmy: co znaleziono w dziurach, dołach Aubreya datowanych na Fazę I? Ślady węgla drzewnego, zwęglone ludzkie kości, małe przedmioty, takie jak szpilki do włosów z kości lub długie, grube na palec pałeczki ze ściętego krzemienia, których zastosowanie jest nieznane…

Jeśli umieścimy to w perspektywie czasowej, analiza symboliki dłoni jako reprezentacji ciała przykucniętej lub rodzącej bogini-matki jest niewątpliwie jednym z najstarszych symboli, ponieważ stanowi część malowideł jaskiniowych, takich jak Gargas lub Cosquer, i została znaleziona na miejscu hipogeum Hal Salfieni datowanego na 4000 pne do 2500 pne, podczas gdy Stonehenge jest datowane na 2800 pne.

Co to oznacza?

Chociaż symbolika dłoni nie została dodana do Stonehenge aż do drugiej fazy jego budowy, symbolika dłoni musiała być znana, nawet jeśli nie była wówczas reprezentowana przez masywne trylity.

Szczególnie interesująca jest obecność krzemieni o grubości palca w grobowcach ewidentnie używanych do celów pogrzebowych. Chociaż ani liczba, ani rozmieszczenie tych krzemieni nie są określone, musimy założyć, że były one używane do reprezentowania palców, palców dłoni, w tym przypadku oczywiście tych bogini w jej roli regenerującego progenitora.

Chciałbym dodać, że symbolika palca, gdy jest izolowana, „powinna” nasuwać nam na myśl głowę bogini matki.

Dlaczego to mówię? Odsyłam do analizy dłoni, a dokładniej do tajemnicy praktykowanej w kulcie celtyckiego boga Sabasiosa, który był związany z dłonią, z której usunięto środkowy palec, a następnie mu go podano.

[Zobacz także w mitologii celtyckiej boga Luga, czystego awatara Adama pod „lu” ugu „człowiek” „przodek” i pod jeleniem, jego emblematycznym zwierzęciem, wspomnianym w analizie na stronie Tara, i który miał szczególną cechę bycia ściśle związanym z ręką, zarówno w jego imieniu, jak i w jego przedstawieniach, często tylko z trzema palcami, jak w Sabasios, gdzie dwa palce są złożone].

Jeśli chodzi o symbolikę dłoni, to usunięcie i późniejsze zastąpienie środkowego palca na dłoni Sabaziosa w oczywisty sposób oznacza utratę głowy Bogini Matki, a następnie jej powrót.

Dokładnie ten sam rytuał został zaobserwowany w świątyni na Malcie, z usunięciem i późniejszym ponownym zainstalowaniem głowy bogini matki w najświętszej części (głowie) świątyni hypogeum Hala Salfieni. Jest to oczywiście echo faktu, że w misteriach wyrok śmierci wydany na pierwszą ludzką parę był symbolizowany przez utratę ich głów, ich dekapitację (odnajdujemy to ponownie w symbolice ściętego, ściętego lub przewróconego drzewa, pniaka, bezgłowego byka itp.)

Tak więc bez wątpienia jeden z pierwszych etapów inscenizacji ezoterycznej regeneracji musiał rozpocząć się od zabicia dwóch wielkich bóstw, przedstawiając je jako mające charakter ofiarny, po czym, po rzekomo udanej sublimacji, głowa została założona z powrotem, aby pokazać, że udało jej się uratować i może teraz sprawować urząd dla żywych i umarłych.

Tak więc znalezienie palców w grobowcu może oznaczać albo reprezentację dłoni, aby przywołać ciało bogini matki.

Z drugiej strony, obecność odizolowanego palca może oznaczać, że zmarły składa symboliczną ofiarę Bogini Matce w celu odzyskania utraconej głowy, aby była ona skłonna do jej regeneracji.

NA TEMAT ORIENTACJI I OGÓLNEGO ZWIĄZKU Z PRZESILENIAMI

Zanim przejdziemy do podsumowania tego miejsca, musimy podkreślić faktyczny charakter jego orientacji zarówno podczas przesilenia letniego, jak i zimowego.

Wygląda na to, że podczas przesilenia letniego pierwsze promienie słońca przecinają krąg i uderzają w Kamień Pięty.

Podczas przesilenia zimowego promienie przechodzą między dwoma trylitami na końcach wewnętrznej „podkowy”.

To samo dotyczy innych elementów tego miejsca, ponieważ zauważono, że kilka pomników zachowało swoje ustawienie wraz ze wschodem i zachodem słońca w dniu przesilenia, w tym kamienny krąg, aleja, Woodhenge oraz południowy krąg Durrington Walls i jego aleja.

Oczywiście, jak zgadzają się sami naukowcy, ta precyzja w lokalizacji megalitów nie może być wynikiem przypadku, nawet znaczenie tego ceremonialnego użycia nie jest zrozumiałe ani dla nich, ani dla gromadzących się tam tłumów.

Jest to jednak niezwykle proste i takie samo jak wszędzie indziej na innych stronach w tych samych terminach.

Przesilenie letnie może reprezentować dwie rzeczy:

O ile jest to moment, w którym słońce znajduje się w zenicie i od tego momentu zaczyna słabnąć, jest to symbol, że zaczyna się jego starzenie, symbol jego śmierci. Jest to prawdopodobnie główny etap w cyklu regeneracji, niszczenia przez ogień, konkrecji, przed etapem młócenia / ubijania.

De facto nie jest to najważniejszy moment, nie jest to kulminacja procesu regeneracji.

Symbolika przesilenia zimowego jest inna, ale równie jasna. Jako data, w której słońce symbolicznie powraca do życia wraz z wydłużaniem się dni, przedstawia ojca bogów jako powracającego do życia, pod słońcem, pod gwiazdą, dwa identyczne symbole reprezentujące jego udaną sublimację i osiągnięcie boskości. 

Jest to więc oczywiście najważniejszy symboliczny moment, „Boże Narodzenie”, na które czekała cała mistyczna społeczność, ponieważ jest to kulminacja całego procesu i materializacja, manifestacja dokładności, prawdziwości, dla czcicieli doktryny ezoterycznej, jej nauczania o nieśmiertelności ich dusz, o ich możliwości, pomimo śmierci, wykupienia się mocą matrycy, aby pomóc im przekształcić się i powrócić do nowego życia.

Zwróć uwagę na znaczenie promieni przechodzących między dwoma trylitami na końcu. Z pewnością uderzały one w „kamień ołtarzowy”, a raczej w kamień obelisku, ponieważ został on wzniesiony właśnie w tym miejscu, aby oznaczyć, że nadszedł czas, aby odlecieć, wyłonić się, narodzić się (ponownie).

Dlatego nie będzie zaskoczeniem, gdy dowiemy się, jak zrobili to badacze tego miejsca, że przesilenie letnie nie miało prymatu kultu pod względem święta i znaczenia w porównaniu z przesileniem zimowym, na przykład, jak niedawno odkryto, obecność 80 000 kości bydła i świń, których analiza zębów wskazuje na szczyt uboju podczas przesilenia zimowego i, w mniejszym stopniu, podczas przesilenia letniego.

Akustyka terenu i kamienia:

Nie będę się rozwodził nad akustyką tego miejsca.

Ponieważ Bogini Matka była z natury związana z dźwiękiem, pierwotną wibracją, dźwięk odgrywał główną rolę w rytuałach.

Jest to prawdą w jaskiniach, prawdą w świątyni na Malcie, gdzie wybrane otwory zostały wykonane tak, aby mówić bez widoczności lub wytwarzać szczególnie imponujące echo.

Zachęcam do ponownego zapoznania się z symboliką dźwięku, głosu, a nawet muszli i bębna, które są powiązane z dźwiękiem, aby zrozumieć zarówno ich znaczenie, jak i ich szczególną symbolikę, nawet jeśli nie jest to główna symbolika, na której musimy się tutaj skupić!

WNIOSKI DOTYCZĄCE MIEJSCA STONEHENGE

To miejsce jest z pewnością bardzo interesujące, ponieważ jest połączeniem dwóch starszych świętych miejsc o tej samej naturze, z których każde ma inny temat, ale które łączy, a tym samym łączy się w symbolicznej dialektyce rodziców (Avebury) i dzieci (Waun Mawn).

I to nie tylko dlatego, że nie ogranicza się do symboliki koła zorientowanego na przesilenie, które określiłbym jako „matrycę solstialną” lub „waginalną”.

Stonehenge, poprzez wykorzystanie symboliki dłoni i symboliki centralnego kamienia-obelisku, ma również symbolikę osiową, którą opisałbym jako „matrycę osiową” lub „matrycę pępowinową”.

Musimy zrozumieć, że wyjście z ojca bogów może mistycznie odbywać się zarówno od dołu, poziomo, tj. przez drzwi wejściowe, które są ni mniej ni więcej tylko pochwą, w kierunku alei, jak i od góry, przez pępek, w osi brzucha reprezentowanej przez obelisk.

W naszej analizie świątyń na Malcie widzieliśmy przykład z motywem spirali ilustrującym, że dotarcie do boskości może być również reprezentowane przez dotarcie do środka kuli. Ale to nie jest obecne na tej stronie.

W Stonehenge istnieje zatem podwójna symbolika architektoniczna, która przywołuje renesans.

Przypomnijmy pokrótce, że długi kopiec ma symbolikę czysto solstitialną. To samo dotyczy zorientowanych kręgów. Tylko kopce grobowe ze sklepieniem lub kopułą (prawdziwą lub fałszywą) i zorientowane na przesilenia mogą być również klasyfikowane jako posiadające podwójną symbolikę odrodzenia, solstyczną i osiową (czytaj pochwę i pępowinę).

A to nie wszystko.

To, co odróżnia Stonehenge od innych miejsc, to przedstawienie przykucniętej bogini-matki za pomocą wyprostowanej ręki, co jest genialne, podczas gdy w innych miejscach, jak w komorowych kopcach grobowych, cała struktura musi być zorganizowana tak, aby reprezentować ciało leżącej bogini.

Podczas gdy budowniczowie zdecydowali się przedstawić tylko brzuch (za pomocą koła) lub całe ciało bogini (za pomocą trzy- lub pięcioramiennej struktury, trójliści lub apsyd), a nawet wykorzystując otaczający krajobraz na wyższym poziomie, Stonehenge jest awangardowe w przedstawianiu przykucniętej bogini za pomocą tej wewnętrznej trójlistnej struktury dłoni.

W rzeczywistości ta ewolucja w kierunku użycia dłoni będzie również widoczna później w ewolucji architektonicznej historycznych świątyń ezoterycznych. 

MOŻLIWA OGÓLNA SYMBOLIKA DWÓCH WIELKICH POWIĄZANYCH MIEJSC W WIELKIEJ BRYTANII (AVEBURY, STONEHENGE I INNE WIELKIE POWIĄZANE KURHANY)

Na podstawie tej analizy i powtarzając inne analizy, uważam, że konieczne jest poczynienie następującej obserwacji: wszystkie skale przestrzenne mogą być wykorzystane do reprezentacji symbolicznej, którą można podzielić na cztery główne kategorie:

1. W skali wnęki świątynnej
2. W skali ogólnej struktury świątyni
3. W skali świątyń, z którymi świątynia jest połączona
4. W skali innych stron, z którymi jest powiązany

Rzeczywiście, jak widzieliśmy, każda wnęka w każdej świątyni jest sama w sobie „mini-matrycą”.

W powyższej skali, jako całość, struktura świątyni będzie architektonicznie reprezentować łono lub całe ciało bogini matki w czasie porodu.

Na większą skalę główne świątynie w tym samym miejscu, połączone lub połączone ze sobą, będą również reprezentować rodzącą boginię matkę, jak ma to miejsce w Avebury.

Wreszcie, w znacznie bardziej nieoczekiwanej skali, w skali obrazu przekazywanego przez miejsce, region, widziany z daleka, z nieba! Niezależnie od tego, czy obraz ten jest naturalny (jak w przypadku wzgórz Preseli), czy narysowany ręką człowieka (jak zobaczymy w Nazca), to sama ziemia na powierzchni kilkudziesięciu m2 (kopiec grobowy Adama, Westwoods) lub nawet km2 (wzgórza Preseli w kształcie jelenia) staje się symbolem! I który zostanie wykorzystany do przedstawienia np. mitologicznego zwierzęcia, o którym wiadomo, że jest awatarem ojca bogów lub bogini matki.

Ten czwarty poziom reprezentacji niekoniecznie jest systematyczny, ale jest tak łatwy i faktyczny do zaobserwowania, że trzeba być ślepym, aby nadal go ignorować i omijać.

Widzieliśmy to z konfiguracją wzgórza Göbekli Tepe w kształcie pięcioramiennej gwiazdy / przykucniętej bogini matki, z witryną Preseli Hills w kształcie zadu, z witryną Avebury w kształcie przykucniętej bogini matki, z witryną West Woods w kształcie pięcioramiennej gwiazdy / przykucniętej bogini matki, z witryną Adams’ Grave w kształcie konia lub bydła, i zobaczymy to również w innych miejscach.Krótko mówiąc, uzasadnione jest zastanawianie się, czy to samo można zobaczyć na stronie Avebury/Stonehenge.

Nawiązując do „sąsiedniego” i blisko spokrewnionego miejsca Preseli, którego obraz widziany z nieba przedstawia jelenia, warto zapytać, czy budowniczowie tych miejsc nie chcieli odtworzyć lokalnie w Anglii tej samej zasady wykorzystania rzeźby geologicznej lub terenu.

Dlatego jeszcze raz zachęcam do cofnięcia się o krok i spojrzenia na strony w Anglii jako całości.

Próbowałem wymienić różne miejsca i kopce grobowe, które udało mi się zidentyfikować w tym regionie na tym obrazie Google Earth zorientowanym z zachodu na wschód, a bieg rzek Kenneth i Avon zaznaczyłem na biało,

Czy widzisz coś szczególnego?

Prawdopodobnie nie.

Pozwól sobie pomóc i, podobnie jak w Preseli, kierujmy się rzeźbą gór i wzgórz.

Więc co widzimy?

Jeśli zaznaczymy na czarno linie rzeźby gór lub wzgórz wokół dwóch miejsc Avebury na północy i Stonehenge na południu, zobaczymy, że daje to kształt jelenia lub zadu.

Co więcej, niektóre główne miejsca wydają się służyć jako punkty, z których można prześledzić mitologiczne postacie.

Na przykład miejsce z białym koniem na grzbiecie oznacza, jeśli nie punkt początkowy dla tylnej nogi, to przynajmniej punkt przejścia.

Zauważ, że cały grzbiet wzgórza, gdzie przebiega prehistoryczna droga Ridgeway, tworzy tylną nogę i zad, po czym wzgórza kontynuują formowanie grzbietu. Wzgórza na poziomie pyska tworzą pysk, podczas gdy górzyste obszary na zachodzie tworzą uszy i rogi.

Co ciekawe, na tej embrionalnej figurze miejsce Stonhengese znajduje się w lewym uchu zwierzęcia, dokładnie tak jak jego odpowiednik, Waun Mawn, na wzgórzach Preseli.

Równie niezwykłe jest położenie idealnego rombu utworzonego przez Longstones/West Kenneth/Avebury/Windmill hill:

Ten romb/pochwa znajduje się na poziomie zadu, z orientacją w kierunku północno-wschodnim, która kieruje go w dół między dwiema nogami.

Spójrzmy na miejsce Grobu Adama, którego wzgórze samo w sobie ma kształt konia lub bydła: w brzuchu obszar odpowiadający macicy lub łonu. To samo dotyczy miejsca West Woods, z którego pobrano kamienie Sarsen.

Na koniec warto przyjrzeć się temu, co znajduje się w podbrzuszu zwierzęcia, w prawdziwym mieście Marlborough:

Zmienię jego położenie, aby był lepiej widoczny:

Czy to widać? Przyjrzyj się uważnie:

Widzimy nawet, że ten wół lub koń jest wyraźnie zwierzęciem pociągowym, ponieważ wydaje się ciągnąć pług z piastą w kształcie ośmioramiennej gwiazdy rozchodzącej się promieniście we wszystkich kierunkach, wskazując idealnie północ, południe, wschód i zachód.

Co ten koń z pługiem robi w tak szczególnym miejscu, biorąc pod uwagę ogólny obraz?

Dosłownie w kieszeni wodnej, która jest biegiem rzeki Kenneth-Avon w kolorze białym?

Jeśli czarna linia jest poprawna i reprezentuje dolny brzuch jelenia, to znajduje się on tuż poza brzuchem i wydaje się pić z rzeki Kenneth, wciąż na poziomie dolnej części brzucha, ale dlatego na zewnątrz.

Co to oznacza?

Zacznijmy od początku: orzący wół-koń w worku łożyskowym jelenia, pijący płyny wydostające się z jego ciała w podbrzuszu?

Odsyłam do symboliki oracza w tomie 3, z którą już się zapoznałeś.

Staje się jasne, że zwierzę to jest symbolicznym przedstawieniem ojca bogów w łonie lub wyłaniającego się z niego, prawdopodobnie dopiero co urodzonego, i żywiącego się płynami swojej (bogini) matki kobiety pod łanią.

W końcu jest to symboliczna reprezentacja, nawet jeśli kształt jest idealnie identyczny z głową ptaka wyłaniającą się z zadu łani na wzgórzach Preseli.

Jeśli chęć przedstawienia symbolicznego scenariusza odrodzenia z niebios tutaj w Anglii okaże się tak oczywista, jak to już miało miejsce w Presili w Walii (lub gdzie indziej), bez wątpienia staniemy w obliczu kolejnego ważnego odkrycia, które całkowicie obali koncepcję scjentystycznego świata na temat poziomu cywilizacji osiągniętego w okresie neolitu, zapraszając go w końcu do wizji, która jest mniej przyziemna, ale „niebo na ziemi”!

Chciałbym wyjaśnić, że ta reprezentacja, którą wykonałem, pod względem przebiegu rzek po jednej stronie (na biało) i wzgórz lub regionów górskich po drugiej, jest tylko podsumowaniem i ogranicza się do śledzenia ich przebiegu tam, gdzie jest to widoczne z Google Earth. Byłoby interesujące poznać dokładną topografię całego regionu i wymienić główne kopce grobowe, które pominąłem, aby sprawdzić, czy znajdują się na trasie, czy wewnątrz ciała zwierzęcia i gdzie.

Powinno to umożliwić bardziej precyzyjne określenie szczegółów zwierzęcia, które na tym etapie jest jedynie szkicem. Interesujące byłoby również przeprowadzenie wykopalisk w określonych obszarach, takich jak oko lub pysk, gdzie, jeśli analogia do tylca wzgórza Preseli jest kompletna, powinny również znajdować się kurhany lub święte kręgi.

Możesz mi szczerze powiedzieć, co widzisz…